تأثیر شش هفته تمرین مقاومتی و محدودیت جریان خون با استراحت فعال و غیر فعال، بر میزان هورمون رشد و آمادگی جسمانی سربازان

Abstract

مقدمه: نیروهای مسلح، با توجه به وظایف و مأموریت‌هایی که دارند، نیازمند سطوحی از آمادگی جسمانی هستند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر شش هفته تمرین مقاومتی و محدودیت جریان خون با استراحت فعال و غیر فعال، بر سطوح هورمون رشد وآمادگی جسمانی سربازان بود. روش بررسی: 24 جوان سالم در 3 گروه 8 نفری تمرین مقاومتی سنتی (RT)، تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون با استراحت غیرفعال (BFR+PR) و با استراحت فعال (BFR+AR) قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت 6 هفته، 3 جلسه در هفته با شدت 80-70% 1RM برای گروه RT و 30-20% 1RM برای دو گروه دیگر اجرا شد. قبل و بعد از شش هفته شاخص‌های فیزیولوژیک، انتروپومتریک، توان بی‌هوازی و انفجاری پا و سطوح هورمون رشد (الایزا) آزمودنی‌ها اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که 6 هفته تمرین، اثر معناداری بر سطوح هورمون ‌رشد دارد (02/0=p)، به طوری که در گروه BFR+AR بیشتر از گروه RT است. با این حال بین گروه BFR+PR با دو گروه دیگر تفاوت معنی‌داری وجود ندارد. همچنین6 هفته تمرین، باعث افزایش معناداری در مقادیر پرش سارجنت و اوج توان در هر سه گروه، حداقل توان در گروه BFR+PR و میانگین توان در گروه‌ BFR+AR و BFR+PR می‌شود. با این‌حال این افزایش‌ها در اوج توان، حداقل توان، میانگین توان ‌‌‌و پرش سارجنت ‌بین گروه‌ها معنادار نبود. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به اصل کارایی تمرین و سازگاری‌های مشابه با RT و BFR+PR، ترکیب تمرینات مقاومتی با BFR+AR می‌تواند جایگزین مناسبی برای این تمرینات شود.