اثر هایپرترمی بر بیان ژن‌های ایفلاکس دارویی MDR1 و MRP4 در سلول‌های سرطانی کولورکتال

Abstract

سابقه و هدف: هایپرترمی به‌ عنوان یکی از درمان‌های نوین و کمکی سرطان، در مهار ترمیم آسیب DNA، افزایش حساسیت پرتویی سلول‌های بنیادی سرطانی، افزایش حساسیت سلول‌های سرطانی مقاوم به دارو، مهار مسیرهای سیگنالینگ سرطان گزارش شده است که موجب آپوپتوز، سرکوب شدن تکثیر سلول‌های بنیادی سرطانی و اختلال در عملکرد سلولی می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر هایپرترمی بر الگوی بیان ژن‌های مقاومت دارویی و بقاء سلولی است. مواد و روش ­ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، دو رده سلولی آدنوکارسینومای کولورکتال انسانی HT-29 وSW-48 کشت داده شد. سلول‌های گروه‌ هایپرترمی و شاهد به مدت 2 ساعت به ترتیب در دمای 42 یا 43 درجه سانتی گراد و 37 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. سپس اثر هایپرترمی روی بقاء سلول با روش MTT بررسی گردید. همچنین الگوی بیان ژن‌های MDR1 و MRP4 با استفاده از روش qRT-PCR اندازه‌گیری شد. یافته ­ها: هایپرترمی موجب کاهش بقاء سلول‌ها شد اما این کاهش معنی‌دار نبود. هایپرترمی بیان ژن MDR1 را در سلول‌های SW-48 کاهش داد (0/007=p). اگرچه بیان MDR1 در سلول‌های HT-29 به ‌صورت قابل توجهی در 42 درجه سانتیگراد کاهش داشت، اما بین گروه‌های هایپرترمی و گروه کنترل تفاوت معنی داری دیده نشد. همچنین هایپرترمی، هیچ تاثیر معنی‌داری روی بیان ژن MRP4 در رده‌های سلولی SW-48 و HT-29 نداشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که هایپرترمی بیان ژن‌های مربوط به مقاومت دارویی را کاهش می‌دهد، اما تأثیر معنی داری بر روی بقاء سلول‌ها ندارد.