پردازش شنیداری و درک گفتار در کاربران سالمند سمعک و نقش آموزش و تربیت شنوایی در بهبود آن

Abstract

مقدمه و اهداف پیرگوشی به کم­شنوایی دوطرفه متقارنی اطلاق می­شود که در نتیجه کهنسالی حاصل می­شود و اکثر افراد بالای 70 سال را متاثر می­کند و اثرات آن در فرکانس­ های بالا که در درک گفتار اهمیت دارند، بیشتر می­باشد. این کم­ شنوایی پیشرونده با ویژگی­هایی همچون تغییر آستانه ادیومتریک و مشکلات درک گفتاری در محیط ­های نویزی مشخص می­ شود. مشخص گردیده است که عوامل شناختی از قبیل توجه، حافظه کاری و سرعت پردازش اطلاعات نیز به­طور قابل توجه ی در درک گفتار در نویز و در سکوت نقش دارند. هرچند سمعک شنوایی فرکانسی را تقویت می­کند، اما نمی ­تواند نقایصی را که در پردازش زمانی شنوایی رخ می­دهد، جبران نماید. راهکار دیگر در این موارد استفاده از تربیت شنوایی می­باشد.آموزش شناختِ شنوایی-محور می ­تواند تا حدودی نقایص وابسته به سن در پردازش زمانی در مغز را بازسازی نماید و این ساخت­پذیری به نوبه خود منجر به بهبود مهارت­های درکی و شناختی شود. مواد و روش­ ها در مقاله مروری حاضر برخی مباحث مطرح­ شده در خصوص پردازش زمانی شنوایی و درک گفتار در سالمندان و نیز نقش تقویت و آموزش در آنها در مقالاتی از بانک­ های اطلاعاتی Scopus، PubMed ، Google Scholar، Science Direct از سال­های 1971 تا 2019 انتخاب و بررسی شدند. نتیجه ­گیری با توجه به مشکلات پردازش شنیداری و ضعف درک گفتار در محیط­ های پرسروصدا در سالمندان کم­ شنوا و نیز اثر آموزش در افزایش توانایی­ های درک شنوایی در کهنسالی، در درمان مشکلات ارتباطی این افراد، ارزیابی اولیه از پردازش شنوایی مرکزی و تربیت شنوایی را باید به­ عنوان یک اصل مد نظر قرار داد. نقش شنوایی­ شناسان در فهم و درک اهمیت تربیت شنوایی و معرفی آن به­ عنوان قسمتی از برنامه تجویز سمعک در سالمندان کم­ شنوا بسیار حائز اهمیت است.