• ثبت نام
    • ورود به سامانه
    مشاهده مورد 
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • فصلنامه پژوهشی خون
    • دوره 3, شماره 1
    • مشاهده مورد
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • فصلنامه پژوهشی خون
    • دوره 3, شماره 1
    • مشاهده مورد
    JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

    بررسی اثر آنتی‌بادی‌های منوکلونال ضد پلاسمینوژن انسانی A5E10 ,A4D10 و A3B2 بر سیستم فیبرینولیز

    (ندگان)پدیدآور
    علی ملکیدکتر منوچهر میرشاهیدکتر علی‌اکبر پورفتح‌اله
    Thumbnail
    دریافت مدرک مشاهده
    FullText
    اندازه فایل: 
    261.5کیلوبایت
    نوع فايل (MIME): 
    PDF
    نوع مدرک
    Text
    پژوهشي
    زبان مدرک
    فارسی
    نمایش کامل رکورد
    چکیده
    چکیده   سابقه و هدف   اصلی‌ترین ترکیب سیستم فیبرینولیز، پیش‌آنزیم پلاسمینوژن می‌باشد که توسط فعال‌کننده‌های مختلفی به فرم فعال خود یعنی آنزیم پلاسمین تبدیل شده و نقش حیاتی خود را که همانا لیز لخته‌های فیبرینی است ایفا می‌کند. نخستین آنتی‌بادی منوکلونال ضد پلاسمینوژن انسانی در سال 1982 توسط پلوپلیس تهیه و اثر آن مطالعه شد. از آن ‌زمان‌ تاکنون ‌محققین ‌متعددی‌ در نقاط‌ مختلف‌ دنیا ‌به ‌تهیه ‌و مطالعه‌ آنتی‌بادی‌های ‌ضد پلاسمینوژن همت‌گماشته‌اند که‌ حاصل‌ تحقیقات‌آن‌ها قابل‌ توجه ‌بوده ‌و زوایای‌ تاریکی ‌از دانش‌ ما را در مورد ساختمان ‌و مکانیسم ‌فعال‌شدن پلاسمینوژن، ‌وضعیت‌ فیزیولوژیک ‌فیبرینولیزو غیره روشن ساخته‌اند. در این تحقیق، اثرات احتمالی سه آنتی‌بادی منوکلونال ضد پلاسمینوژن انسانی A4D10, A5E10 و A3B2 بر سیستم فیبرینولیز و مکانیسم احتمالی اثر آن مورد مطالعه قرار گرفت.   مواد و روش‌ها   پس از طی مراحلی نظیر کشت سلول‌های هیبریدومای تولید کننده آنتی‌بادی، تزریق این سلول‌ها به صفاق موش، تهیه آسیت و تخلیص آنتی‌بادی‌ها از آن، با روش‌های مختلفی از جمله ارزیابی چشمی لیز لخته پلاسمایی در حضور آنتی‌بادی‌ها، اندازه‌گیری کمی قطعات DD/E به روش آزمون D ـ دایمر، ارزیابی به روش الیزا با استفاده از سوبسترای سنتتیک S-2251 و غیره اثر این آنتی‌بادی‌ها بررسی شد.   یافته‌ها   مشاهدات اولیه با استفاده از پلاسمای پولد انسانی نشان داد که دو آنتی‌بادی A5E10 و A4D10 در حضور فعال‌کننده‌های پلاسمینوژن t-PA ، u-PA و SK ، فعالیت سیستم فیبرینولیز را افزایش می‌دهند در حالی‌که آنتی‌بادی A3B2 در حضور این فعال‌کنند‌ه‌ها تأثیری بر سرعت فیبرینولیز ندارد. براساس نتایج به‌دست آمده از اندازه‌گیری کمی قطعات DD/E به روش آزمون D ـ دایمر، اثر افزایشی آنتی‌بادی‌های A4D10 و A5E10 به‌صورت وابسته به دوز است. در آزمون دیگری که توسط سوبسترای سنتتیک S-2251 انجام گرفت مشخص شد که فعال شدن پلاسمینوژن در حضور اوروکیناز و در نتیجه شکسته شدن این سوبسترا در حضور آنتی‌بادی‌های A5E10 و A4D10 افزایش می‌یابد. به علاوه بی‌اثر بودن آنتی‌بادی A3B2 بر فعال شدن پلاسمینوژن در این آزمون نیز تأیید شد.   نتیجه‌گیری   احتمالا آنتی‌بادی‌های A4D10 و A5E10 با باز کردن فرم ساختاری پلاسمینوژن، فعال شدن آن‌ را در مقابل فعال‌کننده‌های پلاسمینوژن تسهیل می‌کنند.   کلمات کلیدی: فیبرینولیز، پلاسمینوژن، آنتی‌بادی منوکلونال، فعال‌کننده‌های پلاسمینوژن
    کلید واژگان
    فیبرینولیز
    پلاسمینوژن
    آنتی‌بادی منوکلونال
    فعال‌کننده‌های پلاسمینوژن
    عمومى

    شماره نشریه
    1
    تاریخ نشر
    2006-03-01
    1384-12-10
    ناشر
    مرکز تحقیقات سازمان انتقال خون ایران

    شاپا
    1027-9520
    1735-8248
    URI
    http://bloodjournal.ir/article-1-65-fa.html
    https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/663447

    مرور

    همه جای سامانهپایگاه‌ها و مجموعه‌ها بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌هااین مجموعه بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌ها

    حساب من

    ورود به سامانهثبت نام

    آمار

    مشاهده آمار استفاده

    تازه ترین ها

    تازه ترین مدارک
    © کليه حقوق اين سامانه برای سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران محفوظ است
    تماس با ما | ارسال بازخورد
    قدرت یافته توسطسیناوب