ارتباط هوش معنوی با فرسودگی شغلی و برخی متغیرهای جمعیت شناختی در کارکنان ناجا

Abstract

مقدمه: امروزه معنویت در سازمان، قاعده نوپایی است که می‌تواند نیروی قدرتمند و ژرف را برای زندگی افراد به ارمغان آورد. این نیروی قدرتمند زمانی حاصل خواهد شد که زندگی کاری با زندگی معنوی کارکنان پیوند بخورد. این مطالعه با هدف بررسی میزان هوش معنوی و ارتباط آن با ابعاد فرسودگی شغلی و متغیرهای جمعیت شناختی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- همبستگی بر روی ۳۵۰ نفر از کارکنان ناجا استان سیستان و بلوچستان انجام شد. انتخاب افراد به روش نمونه‌گیری در دسترس انجام گردید. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه هوش معنوی و پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاش با سه حیطه اصلی (خستگی هیجانی، مسخ شخصیت، احساس کفایت شخصی) استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار ۱۷ SPSS از جهت آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار هوش معنوی ۱۴/۴۲ ±۱۲۹/۳۰ بود. میان هوش معنوی تنها با دو بعد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت ارتباط معنی‌دار آماری وجود داشت (۰/۰۲۲ = P)؛ امّا این ارتباط با بعد احساس کفایت شخصی دیده نشد. از بین ویژگی‌های جمعیت شناختی نیز تنها بین تأهل، سن و رضایت شغلی با هوش معنوی ارتباط معنی‌دار آماری وجود داشت (۰/۰۵ P<)؛ ولی بین سابقه خدمت، تحصیلات، رضایت از درآمدی با هوش معنوی رابطه معنی‌داری به دست نیامد (0/05 P>). نتیجه‌گیری: برخورداری از هوش معنوی بالا می‌تواند بهبود فرسودگی شغلی را به دنبال داشته باشد؛ بنابراین توجه بیشتر مدیران و مسئولان مربوطه به آموزش و بهبود این مقوله در کارکنان پیشنهاد می‌شود.