نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبسطامی نیا, امیرfa_IR
dc.contributor.authorرضائی, محمدرضاfa_IR
dc.contributor.authorسرائی, محمدحسینfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-24T01:05:23Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-14T01:05:23Z
dc.date.available1399-08-24T01:05:23Zfa_IR
dc.date.available2020-11-14T01:05:23Z
dc.date.issued2018-10-01en_US
dc.date.issued1397-07-09fa_IR
dc.identifier.citationبسطامی نیا, امیر, رضائی, محمدرضا, سرائی, محمدحسین. (1397). تبیین و تحلیل تاب‌آوری اجتماعی برای مقابله با سوانح طبیعی. دانش پیشگیری و مدیریت بحران, 8(3), 209-224.fa_IR
dc.identifier.issn2322-5955
dc.identifier.issn2538-1814
dc.identifier.urihttp://dpmk.ir/article-1-201-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/656404
dc.description.abstractزمینه و هدف: در حال حاضر، با کاربرد بیش­تر در علوم اجتماعی، مفهوم تاب‌آوری با قاعده و اصول خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرد و توانایی برای بازیابی و زنده ماندن، یکی از اشکال مطلوب آن است. علاوه بر این ارزش­های گوناگون و گاه متضاد در داخل همه‌ی سیستم­های اجتماعی وجود دارد. این موضوع که یک پیامد بر دیگری ترجیح داده شود و یا وضعیت موجود حفظ شود، باید مورد توجه قرار گیرد. بنابراین مطالعه حاضر به تبیین و تحلیل تاب‌آوری اجتماعی در حوزه مدیریت سوانح طبیعی تاکید کرده است. روش: این تحقیق یک مطالعه مروری است که از منابع کتابخانه­ای و اینترنتی مختلف استفاده شده و از مجموع 145 مقاله و کتب یافته و بررسی شده، مستندات 90 مقاله و کتب مرتبط و معتبر در رابطه با تاب‌آوری اجتماعی استخراج و مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: با توجه به مباحث مطرح شده در این تحقیق، سه بعد مهم تاب‌آوری اجتماعی شناسایی شد؛ 1. توانایی­های بازیگران اجتماعی به ‌منظور مقابله و غلبه بر تمامی دشواری‌های بدیهی، 2. ظرفیت و توانایی آنها برای یادگیری از تجارب گذشته و تعدیل آنها به منظور تحت فشار گذاشتن چالش‌های جدید در آینده (ظرفیت‌های انطباقی) و 3. توانایی آنها در ایجاد نهادهایی که رفاه فردی و نیرومندی اجتماعی پایدار در برابر بحران‌های حال و آینده (ظرفیت‌های دگرگون‌ شونده) را پرورش می‌دهند را مورد ملاحظه قرار داده­اند.  نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که تاب‌آوری اجتماعی به جای یک وضعیت معین یا ویژگی‌های یک نهاد و موجودیت اجتماعی، به عنوان یک فرآیند پویا درک می‌شود که در زمان­ها و مکان­های مختلف، استراتژی­ها و برنامه­های مختلفی برای مقابله با فاجعه دارد. در تاب آوری اجتماعی افراد در زمان و مکان زیست محیطی، محیط اجتماعی و نهادی خاص خود مطالعه می شوند. به این‌ترتیب، این یک مفهوم عقلانی است تا یک مفهوم ذاتی. یادگیری‌ اجتماعی، تصمیم‌گیری مشارکتی و فرآیندهای تحول جمعی به عنوان جنبه‌های اصلی و محوری تاب‌آوری اجتماعی شناخته می‌شوند. تاب‌آوری اجتماعی نه‌ تنها یک مفهوم پویا و رابطه‌ای است بلکه یک نوع درک عمیق سیاسی است.fa_IR
dc.format.extent495
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherسازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofدانش پیشگیری و مدیریت بحرانfa_IR
dc.relation.ispartofDisaster Prevention and Management Knowledgeen_US
dc.subjectتبیینfa_IR
dc.subjectتحلیلfa_IR
dc.subjectتاب‌آوری اجتماعیfa_IR
dc.subjectمقابلهfa_IR
dc.subjectسوانح طبیعیfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleتبیین و تحلیل تاب‌آوری اجتماعی برای مقابله با سوانح طبیعیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه یزد، یزد. ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه یزد، یزد. ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه یزد، یزد. ایرانfa_IR
dc.citation.volume8
dc.citation.issue3
dc.citation.spage209
dc.citation.epage224


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد