بررسی میزان آمادگی برای رویارویی با زمین لرزه در مدارس متوسطه دخترانه استان ایلام (دهلران و مورموری) سال تحصیلی ۹۵-۹۴

Abstract

هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی میزان آمادگی برای مقابله با زمین­لرزه در مدارس متوسطه آموزش و پرورش استان ایلام در دو منطقه (دهلران و مورموری) است. روش: روش تحقیق، آمیخته (کمی و کیفی) بود. در این پژوهش، از پرسشنامه، مصاحبه و چک لیست استفاده شد. در پژوهش کمی، از دو پرسشنامه، که یکی محقق ساخت بود، استفاده شد. پایایی آنها با آلفای کرونباخ در پرسشنامه فرامرزی نیا و همکاران (۱۳۹۳)، ۸۰/۰ و پایایی پرسشنامه محقق ساخته دانش ­آموزان، مدیران و معلمان به ترتیب، ۸۰/۰ و ۹۰/۰ محاسبه شد. جامعه آماری در این پژوهش مدیران، معلمان و دانش ­آموزان مشغول به کار و تحصیل در سال ۹۵-۹۴ در مدارس متوسطه دخترانه ایلام (دهلران و مورموری) انتخاب شد. با استفاده از روش نمونه­ گیری تصادفی ساده و با استفاده از فرمول کوکران ۲۹۱ نفر از دانش‌آموزان و ۹۱ نفر از معلمان انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ­های کمی، از روش­های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و در قسمت آمار استنباطی برای آزمون سؤالات، از روش­های (آزمون نسبت و آزمون تی تک نمونه) استفاده شد. بخش کیفی پژوهش، روش نمونه­ گیری در مصاحبه به صورت تمام شمار انتخاب شد، که از هر ۸ مدیر مدرسه مصاحبه به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده­ های کیفی، از روش تحلیل محتوا استفاده شد. یافته ­ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که دانش ­آموزان، مدیران و معلمان دارای آمادگی به نسبت مطلوب برای رویارویی با زمین­ لرزه هستند؛ اما، این آمادگی کافی نبوده و نیاز به تقویت دو بعد مهارتی و آگاهی در دانش­ آموزان و معلمان وجود دارد. در زمینه بعد فیزیکی (استحکام و ایمنی ساختمان) مدارس دارای وضعیت نامطلوبی است. نتیجه گیری: با توجه به زلزله خیز بودن مناطق، برای ارتقای دو بعد (آگاهی و مهارت) نیاز به برگزاری مانورهای هدفمند، مستمر و کاربردی است. همچنین در زمینه بعد فیزیکی نیاز به مقاوم‎سازی مدارس است.