نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorفیضی کوشکی, فاطمهfa_IR
dc.contributor.authorاکبری, مرتضیfa_IR
dc.contributor.authorمعماریان, هادیfa_IR
dc.contributor.authorاعظمی راد, محمودfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-24T01:05:04Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-14T01:05:05Z
dc.date.available1399-08-24T01:05:04Zfa_IR
dc.date.available2020-11-14T01:05:05Z
dc.date.issued2019-01-01en_US
dc.date.issued1397-10-11fa_IR
dc.identifier.citationفیضی کوشکی, فاطمه, اکبری, مرتضی, معماریان, هادی, اعظمی راد, محمود. (1397). ارائه برنامه های راهبردی جهت مدیریت بحران بیابان‌زایی با استفاده از علم آینده پژوهی. دانش پیشگیری و مدیریت بحران, 8(4), 401-414.fa_IR
dc.identifier.issn2322-5955
dc.identifier.issn2538-1814
dc.identifier.urihttp://dpmk.ir/article-1-253-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/656375
dc.description.abstractزمینه و هدف:  به منظور اولویت بندی برنامه های مدیریتی بیابان زایی بر مبنای آینده پژوهی سناریو جهت مدیریت بحران بیابان‌زایی در استان خراسان رضوی، پیاده­ سازی پژوهش و جمع­آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه­های هدفمند و نگاه تشکیل گروه­های کارشناسی استفاده شد. روش : در این راستا بر اساس معیارهای پژوهش (تعیین عدم‌قطعیّت‌ها) در چارچوب یک پرسش­نامه بسته و هدفمند با استفاده از روش دلفی میان کارشناسان شناسایی شده و متخصص توزیع گردید. در ادامه برای انجام برنامه‌ریزی سناریو از 6 مرحله تعیین شده بهره گیری شد. یافته ها:  نتایج حاکی از آن بود که بر اساس نتایج حاصل از مرحله اوّل دلفی، در مرحله اوّل از تحلیل و آنالیز پرسشنامه‌ها به دست آمد بدین شرح بود: معیار اقلیم، معیار آب، معیار فعالیّت‌های انسانی، معیاراقتصادی – اجتماعی، معیار پوشش گیاهی، معیار کشاورزی، معیار خاک و زمین‌شناسی و در نهایت معیار فرسایش. همانطور که مشاهده می شود عامل اول و قوی ترین عامل در مرحله نخست عامل اقلیمی می باشد. معیارهای بیابان‌زائی که در مرحله نهایی فرآیند دلفی از تحلیل و آنالیز پرسشنامه‌ها به دست آمد به ترتیب اولویت شامل: معیار فعالیّت‌های انسانی، اقلیم، آب، اقتصادی – اجتماعی، پوشش گیاهی، کشاورزی، خاک و زمین‌شناسی و فرسایش است. در مرحله نهایی نیز فعالیت های انسانی و عامل اقلیمی نقش پررنگتری را ایفا می نمایند. از آنجایی که این دو عامل بیشترین تاثیر را از منظر متخصصین این رشته بر روی بیابانزایی منطقه دارند بیشتر مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. نتیجه گیری: از راهبردهای اساسی نیز که در این دو حوزه می توان بدان اشاره نمود می توان به مدیریت عوامل انسانی در هر دو بخش اشاره نمود که با بکارگیری تکنولوژی های جدید و استفاده از افراد کارآمد و آموزش عمومی برای کاهش اثرات این مخاطره اقدام نمود.fa_IR
dc.format.extent642
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherسازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofدانش پیشگیری و مدیریت بحرانfa_IR
dc.relation.ispartofDisaster Prevention and Management Knowledgeen_US
dc.subjectبیابان‌زاییfa_IR
dc.subjectآینده‌پژوهیfa_IR
dc.subjectسناریوfa_IR
dc.subjectخراسان رضویfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleارائه برنامه های راهبردی جهت مدیریت بحران بیابان‌زایی با استفاده از علم آینده پژوهیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه فردوسی مشهد، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد‌یار گروه مدیریت مناطق خشک و بیابانی، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار و رئیس مرکز آموزش عالی کاشمر استان خراسان رضوی، مشهد، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدکترا و مشاور مدیر کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان خراسان رضوی، مشهد ، ایرانfa_IR
dc.citation.volume8
dc.citation.issue4
dc.citation.spage401
dc.citation.epage414


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد