نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorسلطانپور, هدیهfa_IR
dc.contributor.authorزارع, مهدیfa_IR
dc.contributor.authorمقیمی, ابراهیمfa_IR
dc.contributor.authorجعفربیگلو, منصورfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-24T01:05:03Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-14T01:05:03Z
dc.date.available1399-08-24T01:05:03Zfa_IR
dc.date.available2020-11-14T01:05:03Z
dc.date.issued2019-01-01en_US
dc.date.issued1397-10-11fa_IR
dc.identifier.citationسلطانپور, هدیه, زارع, مهدی, مقیمی, ابراهیم, جعفربیگلو, منصور. (1397). ارزیابی ریسک زمین لرزه در شمال غرب تهران با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی AHP :مطالعه موردی منطقه 22. دانش پیشگیری و مدیریت بحران, 8(4), 373-386.fa_IR
dc.identifier.issn2322-5955
dc.identifier.issn2538-1814
dc.identifier.urihttp://dpmk.ir/article-1-224-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/656373
dc.description.abstractزمینه و هدف: منطقه 22 واقع در شمال غرب تهران با داشتن جمعیت بیش از 128 هزار نفر و عبور گسل شمال تهران از شمال این منطقه همچنین با توجه به توسعه ساخت‌وسازهای اخیر که بیشتر به‌صورت برج خود را نمایان می‌کنند، همواره در معرض ریسک زلزله قرار دارد. هدف از این پژوهش با توجه به فرمول جهانی ارزیابی ریسک = خطر × آسیب‌پذیری × جمعیت) (یو ان اس دی ار[1]،2009)ابتدا ارزیابی آسیب‌پذیری فیزیکی با توجه به 9 معیار اصلی همراه با زیر معیارهای آن در منطقه و سپس برآورد جمعیت منطقه و در نهایت تحلیل خطر موجود در منطقه است. روش: به‌منظور تهیه نقشه ریسک زمین‌لرزه، از مدل سلسله مراتبی AHP و تهیه پرسشنامه برای استفاده ازنظر کارشناسان عمران و سازه و مهندسین زلزله‌شناسی و.. و همچنین به‌منظور تعیین وزن‌های نهایی معیارها و زیر معیارها از نرم‌افزار Expert choice استفاده‌شده است. سپس با استفاده از نقشه تحلیل خطر احتمالی زلزله (PGA) موجودِ از پیش تهیه‌شده (توسط دکتر مهدی زارع) و تهیه نقشه تراکم جمعیت محدوده موردمطالعه، و ضرب آن‌ها در نقشه آسیب‌پذیری فیزیکی در نرم‌افزار GIS، به ارزیابی ریسک زلزله در شمال غرب تهران با نگاهی ویژه به منطقه 22(به‌خصوص در توسعه‌های اخیر صورت گرفته) پرداخته‌شده است. یافته‌ها: این پژوهش نشان می‌دهد بیشترین آسیب‌پذیری و ریسک مخاطرات زمین‌لرزه در شرق و شمال شرقی این منطقه است، که ازلحاظ قدمت قدیمی‌تر از دیگر قسمت‌ها است و در حریم گسلش قرارگرفته‌اند و بعدازآن قسمت‌هایی از شمال و شهرک‌های موجود در غرب و جنوب منطقه پرخطرترین قسمت هستند. نتیجه‌گیری: با در نظر گرفتن آسیب‌پذیری و خطر و جمعیت در منطقه مشخص می‌شود ریسک زلزله منطبق با نقاط جمعیتی در منطقه است و هرچه از پهنه‌های با جمعیت بالا دور می‌شویم ریسک کمتر می‌شود. بنابراین کنترل جمعیت‌پذیری و ساختمان‌سازی در منطقه از اعتبار بالایی در کاهش ریسک برخوردار است. [1] United Nations International Strategy for Disaster Reduction (UNISDR)fa_IR
dc.format.extent903
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherسازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofدانش پیشگیری و مدیریت بحرانfa_IR
dc.relation.ispartofDisaster Prevention and Management Knowledgeen_US
dc.subjectمنطقه 22 تهرانfa_IR
dc.subjectآسیب‌پذیری فیزیکیfa_IR
dc.subjectریسک زمین‌لرزهfa_IR
dc.subjectتحلیل سلسله مراتبی AHPfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleارزیابی ریسک زمین لرزه در شمال غرب تهران با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی AHP :مطالعه موردی منطقه 22fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناس ارشد مخاطرات طبیعی، دانشگاه تهران،تهران ، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستاد پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستاد دانشکده جغرافیا ، دانشگاه تهران، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار دانشکده جغرافیا ، دانشگاه تهران، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume8
dc.citation.issue4
dc.citation.spage373
dc.citation.epage386


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد