نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمتکی, زهیرfa_IR
dc.contributor.authorجاویدروزی, مهیارfa_IR
dc.contributor.authorسلطانی قلاتی, فرزانهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-24T01:04:45Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-14T01:04:45Z
dc.date.available1399-08-24T01:04:45Zfa_IR
dc.date.available2020-11-14T01:04:45Z
dc.date.issued2020-10-01en_US
dc.date.issued1399-07-10fa_IR
dc.identifier.citationمتکی, زهیر, جاویدروزی, مهیار, سلطانی قلاتی, فرزانه. (1399). چهارچوب برنامه ریزی سرپناه جمعی موقت پس از سوانح طبیعی. دانش پیشگیری و مدیریت بحران, 10(3), 251-263.fa_IR
dc.identifier.issn2322-5955
dc.identifier.issn2538-1814
dc.identifier.urihttp://dpmk.ir/article-1-354-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/656346
dc.description.abstract‌زمینه و هدف: اسکان سانحه دیدگان بلافاصله پس از رخداد سانحه برای برقراری نظم و کاهش بحران های روحی، روانی و جسمی و همچنین، خدمات رسانی بهتر به سانحه دیدگان ضروری است. تجربه سیل آق قلا و اسکان موقت سانحه دیدگان در اماکن ورزشی، لزوم طراحی سرپناه جمعی را بیش از پیش آشکار ساخت. سرپناه جمعی در واقع ساختمان های موجود هستند که به عنوان اسکان موقت برای میزبانی از جمعیت سانحه دیده استفاده می شوند. سرپناه جمعی عمدتا ساختمان های عمومی هستند که پیش از سانحه کاربری خاص خود را دارند و برای اسکان طراحی نشده اند، اما با در نظر گرفتن زیرساخت های الحاقی، این ساختمان ها می توانند تبدیل به سرپناه جمعی شوند. مهمترین مسائل در طراحی سرپناه جمعی: "ساختار مناسب در یک سایت مناسب". انتخاب سایت و تجزیه و تحلیل ساختار و موضوع برچیدن سرپناه، باید در هنگام راه اندازی مجموعه در نظر گرفته شود. هدف این مقاله تدوین چارچوب مفهومی طراحی برای سرپناه جمعی است. روش: ماهیت این پژوهش توصیفی تحلیلی با ترکیب رویه کمی و کیفی از نوع پیمایشی و میدانی است. اطلاعات و داده ها از طریق بررسی و تحلیل اسناد و مدارک موجود دسته بندی و تحلیل شده است. یافته‌ها: در پایان این مقاله فاکتورهای طراحی سرپناه جمعی از مکان یابی تا طراحی ارائه می شود. این فاکتورها با توجه به نظریه فرم جمعی "ماکی" و فاکتورهای طراحی سرپناه جمعی در نقاط مختلف جهان (از نمان یابی تا طراحی) و همچنین نقد و بررسی نقاط ضعف و قوت هریک و بررسی راهنماهای UNHCR, UNDRO , UNDP بدست آمده است. نتیجه گیری: با توجه به نظریه فرم جمعی ماکی، سه گونه از نحوه شکل گیری فضا در سرپناه جمعی وجود دارد که عبارتند از: فرم ترکیب بندی شده، اَبَرفرم و فرم گروهی. این نحوه قرارگیری اجزا کنار هم یک کل یکپارچه را هم به لحاظ عملکردی و هم به لحاظ ایجاد تعلق خاطر به مکان را بوجود می آورد. در این مقاله سرپناه جمعی مجموعه ای از این سه زیرشاخه در نظر گرفته شده و براساس ویژگی ها و فاکتورهای هریک، چارچوب طراحی برای سرپناه جمعی بدست آمده است.fa_IR
dc.format.extent805
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherسازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofدانش پیشگیری و مدیریت بحرانfa_IR
dc.relation.ispartofDisaster Prevention and Management Knowledgeen_US
dc.subjectسرپناه جمعیfa_IR
dc.subjectاسکان موقتfa_IR
dc.subjectسانحهfa_IR
dc.subjectفرم جمعیfa_IR
dc.subjectبرنامه ریزیfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleچهارچوب برنامه ریزی سرپناه جمعی موقت پس از سوانح طبیعیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار دانشکده معماری و شهرسازی ، دانشگاه شهید بهشتی ، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی کارشناسی ارشد بازسازی پس از سانحه دانشکده معماری و شهرسازی،دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume10
dc.citation.issue3
dc.citation.spage251
dc.citation.epage263


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد