نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبسطامی نیا, امیرfa_IR
dc.contributor.authorرضایی, محمدرضاfa_IR
dc.contributor.authorسرائی, محمدحسینfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-24T01:04:14Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-14T01:04:14Z
dc.date.available1399-08-24T01:04:14Zfa_IR
dc.date.available2020-11-14T01:04:14Z
dc.date.issued2016-06-01en_US
dc.date.issued1395-03-12fa_IR
dc.identifier.citationبسطامی نیا, امیر, رضایی, محمدرضا, سرائی, محمدحسین. (1395). تبیین و تحلیل مفهوم تاب‌آوری و شاخص ها و چارچوب های آن در سوانح طبیعی. دانش پیشگیری و مدیریت بحران, 6(1), 32-46.fa_IR
dc.identifier.issn2322-5955
dc.identifier.issn2538-1814
dc.identifier.urihttp://dpmk.ir/article-1-38-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/656310
dc.description.abstractزمینه و هدف: علی­رغم گذشت بیش از سه دهه از تحقیقات اولیه در مورد تاب‌آوری، هنوز این مفهوم فاقد درک فراگیر و عملیاتی در حوزه‌های مختلف علمی از جمله مدیریت سوانح است. بسیاری از تناقضات موجود بر سر معنای تاب‌آوری از تمایلات شناختی، روشه­ای متدولوژیک و تفاوت های مفهومی بنیادی موجود و همچنین دیدگاه‌هایی که بر تحقیق در سیستم‌های اکولوژیکی، اجتماعی یا ترکیبی از هر دو تمرکز می کنند، ناشی می شود. بنابراین مطالعه حاضر به بررسی و تحلیل مفاهیم، شاخص ها و چارچوب های تاب‌آوری در حوزه مدیریت سوانح طبیعی تاکید کرده است. روش: این تحقیق یک مطالعه مروری است که از منابع کتابخانه ای و اینترنتی مختلف استفاده شده و از مجموع 136 مقاله بررسی شده، مستندات 77 مقاله مرتبط و معتبر در رابطه با تاب‌آوری استخراج و مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بر اساس این تحقیق همه تعاریف تاب‌آوری بر اهمیت ادامه تحقیقات نسبت به ایجاد تعاریف عملیاتی تجربی تاب‌آوری ، رسمیت شناختن تاب‌آوری بعنوان یک ساختار پیچیده که در آن افراد، خانواده ها، سازمان­ها، بر حسب شرایط مکانی و زمانی و همچنین سطح پیشرفت و فرهنگ یک جامعه دارای درجات متفاوتی از تاب‌آوری هستند، تأکید دارد. از میان رویکردهای مفهومی، دو رویکرد پایداری و بازیابی دارای درکی قطعی[1] از تاب‌آوری هستند به طوری که آنها تاب‌آوری یک جامعه (فرد یا سیستم اکولوژیکی) را به صورت مشخصه ذاتی که آن را قادر می سازد با یک عامل فشار انطباق پیدا کند یا نه، در نظر می‌گیرند. اما در رویکرد سوم، یعنی تاب‌آوری به عنوان گذار، تفاوت بین تاب‌آوری اجتماعی و اکولوژیکی روشن می شود.  نتیجه گیری: این مطالعه با عنایت به ابعاد متفاوت تعاریف تاب‌آوری در حوزه سوانح طبیعی، تعریف کارپنتر و همکاران (2001) که در بسیاری از مطالعات آن را به عنوان یک تعریف جامع قبول کرده اند، را به عنوان تعریف مناسب‌تر و کاربردی‌تر می‌پذیرد. ترکیب مدل ارزیابی تاب‌آوری هائیتی و چارچوب ResilUS – "مرکز تاب‌آوری ایالات متحده"، که بر اساس جنبه های قابل اندازه گیری از سرمایه اجتماعی، مدل عملیاتی چند بعدی تاب‌آوری ، مقیاس های سلسله مراتبی – خانوار، کسب و کار، محله و جامعه در رابطه با طیف وسیعی از متغیرهای تصمیم گیری و سیاست است و در هر مقیاسی همدیگر را پشتیبانی می کنند، بهترین چارچوب برای اندازه گیری تاب‌آوری جوامع سوانح زده است.   [1] -deterministicfa_IR
dc.format.extent448
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherسازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofدانش پیشگیری و مدیریت بحرانfa_IR
dc.relation.ispartofDisaster Prevention and Management Knowledgeen_US
dc.subjectتبیینfa_IR
dc.subjectتاب آوریfa_IR
dc.subjectرویکردهاfa_IR
dc.subjectشاخص هاfa_IR
dc.subjectچارچوب هاfa_IR
dc.subjectسوانح طبیعیfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleتبیین و تحلیل مفهوم تاب‌آوری و شاخص ها و چارچوب های آن در سوانح طبیعیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeترویجیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه یزد، یزد، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه یزد، یزد، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه یزد ، یزد، ایرانfa_IR
dc.citation.volume6
dc.citation.issue1
dc.citation.spage32
dc.citation.epage46


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد