نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorدانایی نیا, احمدfa_IR
dc.contributor.authorزاغیان, محمدعلیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-24T01:04:02Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-14T01:04:08Z
dc.date.available1399-08-24T01:04:02Zfa_IR
dc.date.available2020-11-14T01:04:08Z
dc.date.issued2019-04-01en_US
dc.date.issued1398-01-12fa_IR
dc.identifier.citationدانایی نیا, احمد, زاغیان, محمدعلی. (1398). مکان‌‌گزینی آسیب‌دیدگان ناشی از زلزله‌ در بافت‌های تاریخی با تأکید بر مرحله‌ی‌ اسکان موقت؛ (چرایی و ضرورت‌ها). دانش پیشگیری و مدیریت بحران, 9(1), 9-21.fa_IR
dc.identifier.issn2322-5955
dc.identifier.issn2538-1814
dc.identifier.urihttp://dpmk.ir/article-1-232-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/656301
dc.description.abstract‌زمینه و هدف: با عنایت به آسیب‌پذیری بالای بافت‌های تاریخی در برابر زلزله و بررسی ابعاد بحران، با ‌توجه به ویژگی‌های خاص آن‌ها و نیز بررسی تجارب زلزله‌های پیشین،‌ اسکان‌موقت بازماندگان از جمله مباحث مهم در فرآیند تأمین سرپناه پس از سانحه است که حل منطقی آن می‌تواند از بروز و یا گسترش بحران‌های ثانویه ممانعت کند. تجارب گویای آن است که بازماندگان به ویژه در بافت‌های تاریخی که قرابت‌های اجتماعی در آنها عمیق‌تر است، تمایل بیشتری به ماندن در محدوده‌ی مکانی از خود نشان می‌دهند. چنانچه شرایطی برای تحقق این مهم فراهم شود، می‌توان انتظار داشت که بازگشت به شرایط عادی در مدت زمان کوتاه‌تری محقق خواهد شد. با عنایت به این مهم، سوال آن است که ضرورت اسکان ‌موقت سانحه‌دیدگان زلزله در بافت‌های تاریخی چه بوده و بهترین راه حل برای رفع این نیاز، در زمان وقوع بحران و پس از آن چیست؟ روش: این پژوهش بر اساس رویکرد کیفی و مبتنی بر توصیف و تحلیل انجام شده ‌است. ابتدا با ‌تکیه بر مطالعات کتابخانه‌ای، پیشینه‌ی موضوع با تکیه بر کتب، مقاله‌ها، گزارش‌ها، طرح‌های پژوهشی و پایان‌نامه‌های تحصیلی مرتبط، شیوه‌های مختلف اسکان موقت پس از زلزله مورد واکاوی قرار گرفته و و سپس به مؤلفه‌ی حس تعلق به مکان در ساکنان بافت‌های تاریخی و اهمیت قرابت‌های اجتماعی در این محیط‌ها، پرداخته شده است. در ادامه طبق مدل سوآت،5 داده‌ها، ارزیابی و استنتاجات نهایی ارایه شده است. یافته‌ها: مبتنی بر استتنتاجات حاصله از ارزیابی درونی و بیرونی مدل پیشنهادی، یافته‌ها حاکی از آن است که با توجه به حس تعلق ساکنان و پایداری اجتماعی موجود در بافت‌های تاریخی، بازماندگان - علیرغم وجود برخی کاستی‌ها - ، تمایل بیشتری به اسکان در مکانی همجوار با محل زیست خود دارند تا ضمن حراست از داشته‌های (اجتماعی، فرهنگی و مالی) خود، در روند بازسازی نیز مشارکت فعالانه داشته باشند. نتیجه‌گیری: از این طریق، ضمن توجه به خواسته‌های افراد، رغبت افراد به ماندن در محل فراهم شده و زمینه‌های بازگشت به زندگی و رضایتمندی ساکنان فراهم‌ می‌گردد.fa_IR
dc.format.extent493
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherسازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofدانش پیشگیری و مدیریت بحرانfa_IR
dc.relation.ispartofDisaster Prevention and Management Knowledgeen_US
dc.subjectزلزله‌fa_IR
dc.subject‌ اسکان‌موقتfa_IR
dc.subjectبافت‌تاریخیfa_IR
dc.subjectحس‌تعلقfa_IR
dc.subjectاسکان در محل.fa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleمکان‌‌گزینی آسیب‌دیدگان ناشی از زلزله‌ در بافت‌های تاریخی با تأکید بر مرحله‌ی‌ اسکان موقت؛ (چرایی و ضرورت‌ها)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه معماری، دانشکده معماری و هنر دانشگاه کاشان، کاشان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده معماری و هنر دانشگاه کاشان، کاشان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue1
dc.citation.spage9
dc.citation.epage21


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد