تأثیر تمرین هوازی با شدت متوسط با و بدون مصرف عصاره انار بر سطح مالون‌دی‌آلدئید پلاسمایی زنان مبتلا به دیابت نوع 2

Abstract

مقدمه‌: دیابت نوع 2 اختلال متابولیک مزمن و شایع است‌ که با افزایش قند خون، مقاومت به انسولین و اختلال عملکرد انسولین همراه است. هدف این مطالعه بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی با شدت متوسط همراه با و بدون مصرف عصاره انار بر سطح مالون‌دی‌الدئید پلاسمایی در زنان یائسه دیابتی نوع 2 بود. روش بررسی: در یک مطالعه نیمه تجربی 33 نفر داوطلب از زنان دیابتی یائسه 45 تا 60 سال، به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، کنترل-عصاره انار، تمرین و تمرین-عصاره انار تقسیم شدند؛ برنامه تمرینی گروه تجربی شامل 6 هفته تمرین هوازی، سه جلسه در هفته و 45دقیقه در هر جلسه بود. قبل و بعد از دوره تمرینی در وضعیت ناشتایی نمونه گیری خون از ورید بازویی در حالت نشسته انجام گرفت. اندازه‌گیری مالون‌دی‌آلدئید به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدها به روش اسپکتروفتومتری انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بیشترین کاهش سطح مالون‌دی‌آلدئید در گروه تمرین– عصاره انار مشاهده شد (001/0>p). مصرف عصاره انار به تنهایی بر میزان مالون‌دی‌آلدئید تأثیر معنی‌داری نداشت (067/0=p). بحث‌ و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر به‌نظر می‌رسد تمرین هوازی منظم به همراه مصرف عصاره انار، بیش از تمرین هوازی و یا مصرف عصاره به تنهایی منجر به کاهش در میزان پراکسیداسیون لیپیدها و سطح استرس اکسایشی در زنان بزرگسال دیابتی نوع 2 می‌گردد.