نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorایزدی, مجتبیfa_IR
dc.contributor.authorرواسی, علی اصغرfa_IR
dc.contributor.authorسوری, رحمانfa_IR
dc.contributor.authorباعثی, کاظمfa_IR
dc.contributor.authorچوبینه, سیروسfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T22:42:08Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T22:42:08Z
dc.date.available1399-08-23T22:42:08Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T22:42:08Z
dc.date.issued2017-04-01en_US
dc.date.issued1396-01-12fa_IR
dc.identifier.citationایزدی, مجتبی, رواسی, علی اصغر, سوری, رحمان, باعثی, کاظم, چوبینه, سیروس. (1396). اثر سه ماه تمرین هوازی بر بیان ژن TCF7L2 در بافت پانکراس موش دیابتی شده توسط نیکوتین آمید-استرپتوزوتوسین. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 21(1), 1-8.fa_IR
dc.identifier.issn1029-7855
dc.identifier.issn2008-9821
dc.identifier.urihttp://feyz.kaums.ac.ir/article-1-3274-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/645841
dc.description.abstractسابقه و هدف: تمرین ورزشی منظم به ­عنوان نوعی درمان غیردارویی در چاقی و دیابت نوع 2 معرفی شده ­ و در عین حال مکانیسم­ های مولکولی عهده­ دار سازگاری­ های ژنتیکی به آن کمتر شناخته شده­ اند. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر 3 ماه تمرین هوازی بر بیان ژن TCF7L2 در بافت پانکراس و نیم رخ گلیسمیک در موش ­های صحرایی دیابتی نوع 2 است. مواد و روش­ ها: در این مطالعه تجربی 16 سر موش صحرایی نر ویستار دیابتی شده توسط نیکوتین آمید- استرپتوزوتوسین (30±220 گرم) به شیوه تصادفی به دو گروه ورزشی (8=n) و کنترل (8=n) تقسیم شدند. گروه ورزشی در یک برنامه تمرینات هوازی 3 ماهه به تعداد 3 جلسه در هفته شرکت نموده و گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نداشتند. بیان نسبی ژن TCF7L2  در بافت پانکراس، و گلوکز ناشتا و انسولین سرم در 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی در دو گروه اندازه­ گیری شد. نتایج: در مقایسه با موش ­های صحرائی گروه کنترل کاهش معنی ­داری در سطح گلوکز ناشتا به ­واسطه مداخله تمرینی در گروه ورزش مشاهده شد (0/001=P). انسولین سرم متعاقب تمرینات هوازی به­ میزان معنی ­داری افزایش یافت (0/014=P)، اما بیان نسبی ژن TCF7L2 در بافت پانکراس به ­واسطه تمرینات هوازی تغییر نکرد (0/876=P). نتیجه ­گیری: در مجموع می­ توان گفت تمرینات هوازی طولانی مدت باعث بهبود نیم­رخ گلیسیمی و سطح انسولین در موش ­های صحرایی دیابتی نوع 2 منجر می شود، اما این بهبود را نمی­ توان به تغییر در بیانTCF7L2  در بافت پانکراس نسبت داد.fa_IR
dc.format.extent240
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.relation.ispartofدوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيضfa_IR
dc.relation.ispartofFeyz Journal of Kashan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectژن TCF7L2fa_IR
dc.subjectپانکراسfa_IR
dc.subjectموش صحرایی دیابتی شدهfa_IR
dc.subjectنیکوتین آمید استرپتوزوتوسینfa_IR
dc.subjectتمرین هوازیfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleاثر سه ماه تمرین هوازی بر بیان ژن TCF7L2 در بافت پانکراس موش دیابتی شده توسط نیکوتین آمید-استرپتوزوتوسینfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ساوه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه هپاتیت و ایدز، انستیتو پاستور ایران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume21
dc.citation.issue1
dc.citation.spage1
dc.citation.epage8


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد