اثر تمرینات بینایی با و بدون حرکات فعالانه بر مهارت های حرکتی کودکان دارای تنبلی چشم

Abstract

سابقه و هدف: امروزه یکی از روش‌های تمرینی که موجب ارتقای عملکرد و پیشرفت در مهارت­ های حرکتی می­ شود، تمرینات بینایی است. از این‌رو، هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرینات بینایی با و بدون حرکات فعالانه بر مهارت حرکتی کودکان دارای تنبلی چشم بود. مواد و روش ­ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون بود. 40 کودک 5 تا 8 سال دارای تنبلی چشم به ­صورت تصادفی در گروه‌های تمرینات بینایی بدون حرکات فعالانه، تمرینات بینایی با حرکات فعالانه (بینایی - دستی و بینایی - جابه­ جایی) و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ­های گروه­ های آزمایشی در 12 جلسه ­ی 30 دقیقه ­ای به تمرین پرداختند و آزمودنی­ های گروه کنترل به فعالیت ­های روزمره خود مشغول بودند. آزمودنی­ ها قبل و بعد از انجام تمرینات در آزمون لینکلن اوزرتسکی شرکت کردند. نتایج: نتایج آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی در پس‌آزمون، نشان داد که تفاوت معنی­دار آماری بین گروه ­های آزمایشی و گروه کنترل در مهارت‌های حرکتی کودکان دارای تنبلی چشم وجود دارد (0/05 <P)؛ ولیکن تفاوت معنی­ دار آماری بین گروه­ های آزمایشی مشاهده نشد (0/05 <P). نتیجه­ گیری: به ­طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات بینایی با و بدون حرکات فعالانه، می‌تواند موجب بهبود مهارت ­های حرکتی در کودکان تنبلی چشم ‌شود.