شیوع مقاومت آمینوگلیکوزیدی و حضور ژن ant (2”)-I در پسودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونه های زخم سوختگی شهر یزد طی سال های 1393 تا 1394

Abstract

سابقه و هدف: پسودوموناس آئروژینوزا یکی از مهم­ترین عوامل ایجاد کننده عفونت­ های اکتسابی بیمارستانی، به ­ویژه در بخش ICU و سوختگی، می ­باشد. غیرفعال­سازی آنزیماتیک آمینوگلیکوزیدها توسط آنزیم­ های تغییردهنده آنها در پسودوموناس آئروژینوزا مکانیسم اصلی مقاومت نسبت به آمینوگلیکوزید­ها می ­باشد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع مقاومت آمینوگلیکوزیدی و ژن ant (2”)-I در پسودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونه ­های سوختگی می­ باشد.

مواد و روش ­ها: در این مطالعه مقطعی از تیر 1393 تا فروردین 1394، 73 جدایه پسودوموناس آئروژینوزا جدا گردید. در ابتدا نمونه­ های زخم سوختگی کشت داده شده و کلونی­ های مشکوک با روش­ های بیوشیمیایی تعیین هویت شدند. سنجش حساسیت آمینوگلیکوزیدی جدایه ها به­ روش دیسک دیفیوژن مطابق با CLSI صورت گرفت. با انجام PCR حضور ژن ant (2”)-I بررسی گردید.

نتایج: در این مطالعه از 73 بیمار مورد مطالعه 54/8 درصد مرد بودند. میانگین سنی بیماران 2/25±29 سال بود. میزان مقاومت به آنتی­ بیوتیک­ های مختلف بدین شرح بود: کانامایسین 89 درصد، جنتامایسین 67/1 درصد، آمیکاسین 60/3 درصد، و توبرامایسین 58/9 درصد. نتایج PCR نشان داد که 63 ایزوله (86/3 درصد) حامل ژن ant (2”)-I بودند.

نتیجه ­گیری: نتایج مطالعه نشان می­ دهد که در نمونه­ های پسودوموناس آئروژینوزا جدا شده از زخم سوختگی مقاومت نسبت به آمینو­گلیکوزید­ها بالا بوده، ژن ant (2”)-I به­ طور گسترده مشاهده شده و ارتباط معنی­ داری با مقاومت به آمینوگلیکوزید­ها دارد.