بررسی اثر عصاره آبی خیار دریایی و میدان الکترومغناطیس با بسامد پایین بر سطح سرمی انسولین، گلوکز و پروتئین آمیلوئید بتا (Aβ1-42) در موش های صحرایی دیابتی

Abstract

سابقه و هدف: آمیلوئید بتا در مغز بیماران دیابتی افزایش می­ یابد. باتوجه به اینکه میدان ­های الکترومغناطیس اثرات متفاوتی بر فرایندهای زیستی دارند، این پژوهش با هدف بررسی اثر عصاره خیار دریایی توام با میدان الکترومغناطیس بر سطح سرمی انسولین، گلوکز و پروتئین آمیلوئید بتا در موش­ های صحرایی دیابتی انجام شد.

مواد و روش­ ها: در این مطالعه تجربی 42 سر موش صحرایی نر به 7 گروه مساوی شاهد سالم و شاهد دیابتی (آب مقطر)، دیابتی 1 (mg/kg100 عصاره)، دیابتی 2 (mg/kg100 عصاره + EMF 10 گاؤس)، دیابتی 3 (mg/kg100 عصاره + 400EMF)، دیابتی 4 (10 EMF)، و دیابتی 5 (400 EMF) تقسیم شدند. موش ­ها با تزریق داخل صفاقی آلوکسان دیابتی شدند. گروه­ های دیابتی 2 تا 5 روزانه 60 دقیقه در معرض میدان الکترومغناطیس بودند. در روزهای 1، 15 و 30­ سطح سرمی انسولین، گلوکز و پروتئین آمیلوئید بتا اندازه­ گیری شد.

نتایج: سطح گلوکز، انسولین و آمیلوئید بتا در نمونه­ های دیابتی 1 و 2 در روزهای 15 و 30 در مقایسه با شاهد دیابتی اختلاف معنی­داری داشت. هم­ چنین، سطح گلوکز و انسولین در نمونه­ های دیابتی 3 و 4 در روزهای 15 و 30 در مقایسه با شاهد دیابتی اختلاف معنی­ داری داشت. در نمونه­ های دیابتی 4 این اختلاف برای آمیلوئید بتا در روز 30 معنی دار بود. در روزهای 15 و 30 افزایش معنی ­دار در سطح گلوکز و کاهش معنی­ دار در سطح انسولین و آمیلوئید بتا بین نمونه ­های دیابتی 5 و شاهد دیابتی مشاهده شد (P< 0/05).

نتیجه­ گیری: تزریق عصاره به نمونه ­های دیابتی، سطح سرمی گلوکز را کاهش داده و سطح انسولین و آمیلوئید بتا را افزایش داد. این اثرات در کاربرد همزمان با میدان الکترومغناطیس 10 گاؤس تشدید شد.