تاثیر آلوئه امودین بر رشد و القای آپوپتوز در پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی

Abstract

سابقه و هدف: لیشمانیوز جلدی یکی از بیماری­های اندمیک در برخی از نقاط ایران است. استفاده از ترکیبات آنتیموان پنج ظرفیتی به­عنوان داروهای خط اول درمان، با محدودیت­ها و عوارض جانبی متعددی همراه می­باشد. از این­رو، همواره تلاش برای یافتن روش­های درمانی جدید و ﻣﺆثر مورد نظر است. در پژوهش حاضر، تاثیر آلوئه امودین بر رشد پروماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط برون­تنی مورد ارزیابی قرار گرفت. هم­چنین، تاثیر آلوئه امودین در روند القا آپوپتوز در پروماستیگوت­های انگل سنجیده شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه­ی تجربی غلظت­های مختلف ( 40، 80، 120 و 160 میکروگرم بر میلی­لیتر ) از آلوئه امودین در سه زمان (24، 48 و 72 ساعت) بر پروماستیگوت­های انگل تاثیر داده شده و با استفاده از شمارش تعداد انگل IC50 محاسبه شد. هم­چنین، برای تعیین درصد پروماستیگوت­های زنده پس از افزودن آلوئه امودین از روش MTT استفاده شد. در ادامه با استفاده از آزمون فلوسایتومتری میزان آپوپتوز در سه غلظت (40 ،80 و120 میکروگرم بر میلی­لیتر ) بررسی شده و درصد آپوپتوز اولیه، تاخیری و نکروز مشخص شد. نتایج: آلوئه امودین دارای اثر ممانعت­کنندگی بر رشد پروماستیگوت­های انگل است و میزان IC50 79/52 میکروگرم بر میلی­لیتر تعیین شد. هم­چنین، نتایج حاصل از آزمون فلوسایتومتری نشان داد که آلوئه امودین باعث القای آپوپتوز اولیه و تاخیری در پروماستیگوت لیشمانیا ماژور می­شود. نتیجه­گیری: آلوئه امودین دارای اثرات ضد لیشمانیایی بوده و با توجه به اینکه ماده­ای با منشا گیاهی است، می­تواند به­عنوان دارویی جدید در بررسی­های درون­تنی مورد بررسی قرار گیرد.