نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبقایی, پروینfa_IR
dc.contributor.authorزندی, میتراfa_IR
dc.contributor.authorوارث, زهرهfa_IR
dc.contributor.authorمسعودی علوی, نگینfa_IR
dc.contributor.authorادیب حاج باقری, محسنfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T22:34:03Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T22:34:04Z
dc.date.available1399-08-23T22:34:03Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T22:34:04Z
dc.date.issued2008-04-01en_US
dc.date.issued1387-01-13fa_IR
dc.identifier.citationبقایی, پروین, زندی, میترا, وارث, زهره, مسعودی علوی, نگین, ادیب حاج باقری, محسن. (1387). وضعیت خودمراقبتی بیماران دیابتی مرکز دیابت کاشان در سال 1384. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 12(1), 88-93.fa_IR
dc.identifier.issn1029-7855
dc.identifier.issn2008-9821
dc.identifier.urihttp://feyz.kaums.ac.ir/article-1-23-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/645138
dc.description.abstractسابقه و هدف: بررسی خودمراقبتی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی نه تنها از نظر بهداشتی بلکه از نظر تجزیه و تحلیل اقتصادی جامعه مهم است. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت خودمراقبتی و دانش بیماران دیابتی مراجعه­کننده به مرکز دیابت کاشان بوده است. مواد و روش­ها: این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی بر روی 300 نفر از بیماران مبتلا به دیابت (از 1400 بیمار) به روش نمونه‌گیری تصادفی صورت گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه­های مشخصات بیمار، خودمراقبتی ویژه بیماران دیابتی (شامل سه بعد نگرش، عملکرد و عملکرد خانواده) خودمراقبتی از پاها و بررسی سطح دانش بوده که توسط بیماران و در صورت نداشتن سواد به کمک پژوهش­گر تکمیل گردید. نقاط برش در هر بعد نیز با بهره­گیری از نتایج پژوهش قبلی تعیین شد و سپس وضعیت بیماران بر اساس آن مشخص گردید. جهت بررسی رابطه خودمراقبتی با متغیرهای مورد بررسی، از آزمون­های کای دو و آزمون t و آزمون تجزیه و تحلیل واریانس یک­طرفه و OR و CI استفاده شد. نتایج: از 300 نفر بیمار مورد مطالعه 214 نفر زن و 86 نفر مرد بودند. مدت ابتلا به دیابت این افراد 5/6 ± 6/10 سال بود. وضعیت خودمراقبتی بر اساس طول مدت ابتلا و تحصیلات ارتباط معنی­داری را نشان داد به طوری که با بالا رفتن طول مدت ابتلا میزان خودمراقبتی افزایش یافت و افراد بی­سواد از خودمراقبتی خوب برخوردار بودند. بر اساس نتایج این پژوهش نوع درمان و وضعیت تاهل تنها با بعد مراقبت از پا ارتباط داشت. نتیجه­گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه و اختلاف در برخی مشخصات بیمار، بیماران با ابعاد مختلف خودمراقبتی و دانش لازم است آموزش­ها در مراکز دیابت کاربردی­تر و با تاکید بیشتر بر ایجاد تغییرات هم در دانش و هم در رفتار و بهبود نگرش و احساس خودکارآمدی در افراد صورت گیرد.fa_IR
dc.format.extent200
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.relation.ispartofدوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيضfa_IR
dc.relation.ispartofFeyz Journal of Kashan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectمراقبت از خودfa_IR
dc.subjectدیابت شرینfa_IR
dc.subjectدانشfa_IR
dc.subjectنگرشfa_IR
dc.subjectعملکردfa_IR
dc.subjectپای دیابتیfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleوضعیت خودمراقبتی بیماران دیابتی مرکز دیابت کاشان در سال 1384fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume12
dc.citation.issue1
dc.citation.spage88
dc.citation.epage93


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد