مقایسه میزان انطباق سن دندانی براساس روش‌های Demirjian و Nolla با سن تقویمی در کودکان 5 تا 16 ساله شهرستان همدان

Abstract

سابقه ­و هدف: باتوجه به نتایج متفاوت تست­ های تخمین سن دندانی در جمعیت­ های مختلف و نیز فقدان مطالعات کافی روی نژاد ایرانی، مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان انطباق دو روش Demirjian و Nolla در تخمین سن دندانی طراحی شده است. مواد و روش­ ها: در مطالعه مقطعی حاضر تعداد 185رادیوگرافی پانورامیک موجود در پرونده بیماران بخش ­های کودکان و ارتودنسی مورد ارزیابی قرار گرفت. تکامل هریک از دندان­ های سمت چپ مندیبل به غیر از مولر سوم در روش Demirjian از A تا H و در روش Nolla از 0 تا 10 طبقه ­بندی شدند. نتایج: میانگین سن افراد 8/2±6/9 سال بود. به ­طور میانگین در هر دو جنس روش Nolla نسبت به سن تقویمی کم­برآوردی و روش Demirjian بیش­برآوردی داشت. ضریب همبستگی پیرسون برای سن تقویمی در روش Nolla 982/0=پسرΡ، 985/0=دخترΡ و در روش Demirjian 987/0=پسرΡ، 988/0=دخترΡ بود. تفاضل سن تقویمی و سن دندانی برای روش Nolla در پسرها بین 02/0- تا 77/0 و در دخترها بین 1/0- تا 7/0 و برای روش Demirjian در پسرها بین 02/0 تا 76/0 و در دخترها بین 05/0 تا 9/0 بود. نتیجه­ گیری: روش Demirjian همواره با بیش­برآوردی و روش Nolla با کم­برآوردی از سن تقویمی همراه­اند. با توجه به تفاضل سن تقویمی و سن دندانی در دو روش، به‌طور کل میانگین تفاضل­ ها، در روش Nolla نسبت به ­روش Demirjian کمتر بوده­، و روش Nolla برآورد صحیح ­تری از سن تقویمی داشته ­است. لذا از مطالعه حاضر رجحان روش Nolla بر روش Demirjian نتیجه می­ شود.