نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorفقری, جمشیدfa_IR
dc.contributor.authorقربانی, عبدالصمدfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T22:31:00Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T22:31:00Z
dc.date.available1399-08-23T22:31:00Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T22:31:00Z
dc.date.issued2007-07-01en_US
dc.date.issued1386-04-10fa_IR
dc.identifier.citationفقری, جمشید, قربانی, عبدالصمد. (1386). جداسازی نوکاردیا از نمونه های خلط و مایع حبابچه ای برونش مبتلایان به عفونت ریوی مراجعه کننده به مراکز مبارزه با بیماریهای ریوی شهر اصفهان در سال 1384. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 11(2), 34-38.fa_IR
dc.identifier.issn1029-7855
dc.identifier.issn2008-9821
dc.identifier.urihttp://feyz.kaums.ac.ir/article-1-37-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/644879
dc.description.abstractسابقه و هدف: نشانه­های بالینی و رادیولوژیکی نوکاردیوز ریوی مشابه سایر بیماری ­ه ای مزمن ریوی بوده و تشخیص قطعی و درمان را با مشکل مواجه می ­ سازد. با توجه به عدم اطلاع کافی از میزان پیدایش این بیماری در جامعه ایران این مطالعه به منظور تعیین فراوانی نوکاردیوز ریوی با استفاده از جداسازی نوکاردیا از نمونه ­ های خلط و مایع آلوئلی برونش ( Bronchoalveolar Lavage - BAL ) مبتلایان به عفونت ریوی مراجعه­کننده به مراکز مبارزه با بیماری­های ریوی شهر اصفهان در سال 1384 انجام پذیرفت. مواد و روش ­ ها: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی نمونه ­ های قابل قبول 200 نفر از بیماران واجد شرایط مراجعه ­ کننده به مراکز مذکور شامل 90 نمونه مایع حبابچه ­ ای برونش (BAL) و 110 نمونه خلط صبحگاهی انجام گردید . پس از تهیه لام مستقیم، کشت نمونه‎ها در محیط آگار پارافین، رنگ ­ آمیزی اختصاصی نمونه ­ ها با اسید فاست و انجام آزمون ‎های افتراقی، میزان نوکاردیوز ریوی در این افراد بررسی و نتایج ثبت گردید. سپس داده‎ها با آزمون دقیق Fisher مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: در این مطالعه 5/53 درصد از بیماران را مردان و 5/46 درصد را زنان تشکیل می ­ دادند. از 200 نمونه مورد مطالعه، 8 مورد (4 درصد) نوکاردیا جدا شد. گونه ­ی به دست آمده با استفاده از آزمون­ های افتراقی هیدرولیز اوره، نشاسته و اسیدهای آمینه، آ ستروئیدس تشخیص داده شد. پراکندگی بیماری بر حسب جنس نشان می ­ دهد از مجموع 107 بیمار مرد، 6 نفر (6/5 درصد) و از مجموع 93 بیمار زن، 2 نفر (2/2 درصد) مبتلا به نوکاردیوزیس بودند. همچنین رابطه­ی معنی­داری بین سن، جنس و شغل با ابتلا به نوکاردیوزیس دیده نشد. نتیجه­گیری: شیوع 4 درصد نوکاردیا در نمونه­های خلط و مایع برونش مبتلایان به عفونت­های ریوی به دست آمد که از ارقام مورد انتظار بالاتر است. کوتاهی در تشخیص این بیماری می­تواند منجر به پیشرفت بطئی آن در افراد و اجتماع گردد. نظر به اینکه نشانه­های بالینی و رادیولوژیک عفونت نوکاردیوز ریوی شبیه به عفونت­های سلی و قارچی است ولی درمان آن کاملا با عفونت­های ذکر شده متفاوت می­باشد، لازم است متخصصان بالینی در موارد خاص نظیر افراد در معرض خطر و بیماران دارای ضعف سیستم ایمنی همواره نوکاردیوزیس ریوی را در نظر داشته و جهت درمان آن اقدام نمایند.fa_IR
dc.format.extent135
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.relation.ispartofدوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيضfa_IR
dc.relation.ispartofFeyz Journal of Kashan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectنوکاردیوز ریویfa_IR
dc.subjectمایع حبابچه ای ولی برونشیfa_IR
dc.subjectنوکاردیا آستروئیدسfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleجداسازی نوکاردیا از نمونه های خلط و مایع حبابچه ای برونش مبتلایان به عفونت ریوی مراجعه کننده به مراکز مبارزه با بیماریهای ریوی شهر اصفهان در سال 1384fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume11
dc.citation.issue2
dc.citation.spage34
dc.citation.epage38


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد