تأثیر رفتار درمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان و ذهن آگاهی در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی

Abstract

سابقه و هدف: اختلال دوقطبی، یک اختلال روانی ناتوان‌کننده است که با دوره‌های عودکننده افسردگی، مانیا و هیپومانیا مشخص می‌شود. در پژوهش ­های اخیر، به تأثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان و ذهن­آگاهی در اختلال دوقطبی کمتر پرداخته شده است. هدف این مطالعه، تعیین تأثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان و ذهن­آگاهی در اختلال دوقطبی است.

مواد و روش‌ها: شصت بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی در مطالعه حاضر شرکت کردند. آن‌ها به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله (رفتاردرمانی دیالکتیکی تلفیق با دارودرمانی) و کنترل (فقط دارودرمانی) قرار گرفتند. از پرسشنامه‌ها و آزمون‌ها، قبل از درمان، پس از 12 هفته مداخله و 3 ماه بعد از مداخله استفاده شد. شرکت‌کنندگان در گروه مداخله، دوازده جلسه 90 دقیقه‌ای رفتاردرمانی دیالکتیکی استاندارد برای اختلال دوقطبی دریافت کردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل اندازه‌گیری مکرر برای مقایسه گروه‌ها در پیش­آزمون، پس­آزمون و دوره پیگیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

نتایج: نتایج نشان داد میزان مانیا و افسردگی در گروه مداخله، بعد از 3 ماه درمان و 3 ماه پیگیری کمتر بود اما این کاهش معنادار نبود. همچنین گروه مداخله، بعد از 3 ماه درمان و 3 ماه پیگیری، نمره بالاتری در تنظیم هیجان (0/001<P ,3/52= F) و ذهن ­آگاهی (0/001<P ,2/47=F) داشت.

نتیجه‌گیری: رفتاردرمانی دیالکتیکی هم‌زمان با دارودرمانی می‌تواند برای بیماران دوقطبی موثر باشد و عملکرد آنها را در تنظیم هیجان و ذهن ­آگاهی بهبود بخشد.