| dc.contributor.author | قانعی, مصطفی | fa_IR |
| dc.contributor.author | کیمیایی, بیتا | fa_IR |
| dc.contributor.author | وثوقی, علی اکبر | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T22:30:08Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T22:30:10Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T22:30:08Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T22:30:10Z | |
| dc.date.issued | 2001-10-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1380-07-09 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | قانعی, مصطفی, کیمیایی, بیتا, وثوقی, علی اکبر. (1380). تاثیر درمانی روی بر هورمون های جنسی در افراد مبتلا به بتاتالاسمی ماژور و دارای کمبود روی. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 5(3), 1-5. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1029-7855 | |
| dc.identifier.issn | 2008-9821 | |
| dc.identifier.uri | http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-360-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/644805 | |
| dc.description.abstract | سابقه و هدف: با توجه به شیوع بتاتالاسمی ماژور و مشکل هیپوگنادیسم در این بیماران و تاثیر منفی دیسفرال بر میزان روی آن ها و نظر به دخالت عنصر روی در اسپرماتوژنز و برای پاسخ به این سوال که آیا کمبود روی با مشکل بلوغ جنسی ارتباط داد یا خیر و به منظور تعیین تاثیر روی درمانی بر محور هیپوفیز-گناد این تحقیق در مبتلایان به بتاتالاسمی ماژور دارای کمبود روی در سال 1374 انجام گرفت. مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 23 بیمار دختر و پسر در گروه سنی 14 تا 18 سال صورت پذیرفت. بیماران به طور تصادفی به گروه های شاهد و مورد تقسیم شدند و در گروه مورد به مدت سه ماه کپسول 25 میلی گرمی و در گروه شاهد دارد بخار آن تجویز گردید. بیماران از عدم بلوغ رنج می بردند و همگی کمبود روی داشتند. قبل از تجویز روی و سه ماه بعد از تجویز، پس از گرفتن هورمون های پایه آزمون LHRH انجام گرفت و پاسخ هورمونی در دقیقه های صفر، سی و شصت بررسی گردید. یافته ها: 4 بیمار از مطالعه حذف شدند و تحقیق بر روی 19 نفر شامل 9 نفر در گروه شاهد و 10 نفر در گروه مورد به عمل آمد میزان روی سرم از µgr/dl 6±15 به µgr/dl 49±120 در گروه تحت درمان با روی افزایش یافت (P<0.001)، در حالی که در گروه دارونما افزایشی مشاهده نگردید. هورمون های FSH با LH پایه پس از درمان در دو گروه تفاوتی نشان نداد و همچنین پاسخ به گنادها به تحریک LHRH در دو گروه تفاوتی نداشت. نتیجه گیری و توصیه ها: درمان با روی در مدت سه ماه تاثیری در پاسخ محور هیپوفیز-گناد ندارد. بررسی های بیشتری لازم است تا مشخص نماید آیا کمبود روی در دراز مدت ضایعه غیر قابل برگشت ایجاد می نماید و یا این که در انسان روی به تنهایی نمی تواند در انسان عامل هیپوگنادیسم باشد. | fa_IR |
| dc.format.extent | 910 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی کاشان | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Feyz Journal of Kashan University of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | هورمون های جنسی | fa_IR |
| dc.subject | گنادها | fa_IR |
| dc.subject | بتاتالاسمی | fa_IR |
| dc.subject | کمبود روی | fa_IR |
| dc.subject | اسپرماتوژنز | fa_IR |
| dc.subject | عمومى | fa_IR |
| dc.title | تاثیر درمانی روی بر هورمون های جنسی در افراد مبتلا به بتاتالاسمی ماژور و دارای کمبود روی | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.citation.volume | 5 | |
| dc.citation.issue | 3 | |
| dc.citation.spage | 1 | |
| dc.citation.epage | 5 | |
