نمایش مختصر رکورد

مقایسه فارماکوکینتیک شکل خوراکی انسولین تهیه شده از پلیمرهای SPH و SPHC با انسولین رگولار در داوطلبین سالم

dc.contributor.authorمحسنی, فریباfa_IR
dc.contributor.authorحسام, منصورهfa_IR
dc.contributor.authorعابدین درکوش, فریدfa_IR
dc.contributor.authorمحمودی, محمودfa_IR
dc.contributor.authorروئینی, محمد رضاfa_IR
dc.contributor.authorباستان حق, محمد حسنfa_IR
dc.contributor.authorلاریجانی, باقرfa_IR
dc.contributor.authorرفیعی تهرانی, مرتضیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T16:43:01Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T16:43:01Z
dc.date.available1399-08-23T16:43:01Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T16:43:01Z
dc.date.issued2005-05-01en_US
dc.date.issued1384-02-11fa_IR
dc.identifier.citationمحسنی, فریبا, حسام, منصوره, عابدین درکوش, فرید, محمودی, محمود, روئینی, محمد رضا, باستان حق, محمد حسن, لاریجانی, باقر, رفیعی تهرانی, مرتضی. (1384). مقایسه فارماکوکینتیک شکل خوراکی انسولین تهیه شده از پلیمرهای SPH و SPHC با انسولین رگولار در داوطلبین سالم. مجله دیابت و متابولیسم ایران, 4(3), 19-26.fa_IR
dc.identifier.issn‪2345-4008
dc.identifier.issn‪2345-4016
dc.identifier.urihttp://ijdld.tums.ac.ir/article-1-400-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/623060
dc.description.abstractتمامی روش‌های رایج تجویز انسولین غیر فیزیولوژیک بوده و انسولین بعلت داشتن ساختمان پپتیدی به‌راحتی قابل جذب از دستگاه گوارش نمی باشد. در مطالعه حاضر یکی از شیوه‌های نوین دارورسانی خوراکی برای انتقال انسولین در انسان مورد مطالعه قرار گرفته است. در این روش با استفاده از دو نوع پلیمر جدید پرسوراخ به نام‌های SPHC و SPHتوانایی این سامانه در انتقال انسولین از طریق دستگاه گوارش بررسی شده است. در این سامانه نوین از ویژگی‌های مکانیکی و شیمیایی برای انتقال داروهای پپتیدی نظیر انسولین استفاده شده است.روش‌ها:کپسول های تهیه شده از انسولین سوار بر پلیمر های SPHC و SPHبه صورت خوراکی به 15 داوطلب سالم غیر دیابتی به منظور بررسی اثربخشی دارو داده شد و سطوح پلاسمایی انسولین، پپتید C و گلوکز در فواصل معین تا 4 ساعت اندازه گیری گردید. یافته‌ها:در مطالعه حاضر میزان سطح زیر منحنی( AUC) انسولین اگزوژن در طی 4 ساعت در گروه دریافت کننده پلیمر - انسولین ازگروهی که انسولین رگولار دریافت کرده بودند بالاتر بود که نشانگر تأثیر پلیمر SPHC در افزایش جذب انسولین می‌باشد . Tmax انسولین در گروه پلیمری طولانی تر از گروه زیر جلدی بود. سطح زیر منحنی میزان افت قند خون در گروه زیر جلدی بیش از گروه پلیمری بود. سطوح پپتید C در گروه پلیمر - انسولین نسبت به گروه دیگر کاهش بیشتری را نشان داد. نتیجه‌گیری: پلیمر های SPHC و SPHبا سازوکار جدیدی سبب افزایش جذب انسولین خوراکی و سرکوب سطوح پپتید C گردیدند.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دیابت و متابولیسم ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Diabetes and Lipid Disordersen_US
dc.subjectانسولین خوراکیfa_IR
dc.subjectپلیمر‌های SPHC و SPHfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleمقایسه فارماکوکینتیک شکل خوراکی انسولین تهیه شده از پلیمرهای SPH و SPHC با انسولین رگولار در داوطلبین سالمfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume4
dc.citation.issue3
dc.citation.spage19
dc.citation.epage26


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد