نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorتوانگر, سیدمحمدfa_IR
dc.contributor.authorمستخدمین حسینی, زهراfa_IR
dc.contributor.authorلاریجانی, باقرfa_IR
dc.contributor.authorحشمت, رامینfa_IR
dc.contributor.authorحق پناه, وحیدfa_IR
dc.contributor.authorادبی باویل علیایی, خدیجهfa_IR
dc.contributor.authorلشکری, آناهیتاfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T15:30:05Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T15:30:05Z
dc.date.available1399-08-23T15:30:05Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T15:30:05Z
dc.date.issued2008-03-01en_US
dc.date.issued1386-12-11fa_IR
dc.identifier.citationتوانگر, سیدمحمد, مستخدمین حسینی, زهرا, لاریجانی, باقر, حشمت, رامین, حق پناه, وحید, ادبی باویل علیایی, خدیجه, لشکری, آناهیتا. (1386). بررسی بروز نشانگر سلولی رتینوبلاستوم (Rb) در نئوپلاسم‌های خوش‌خیم و بدخیم تیروئید. مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران, 9(4), 345-350.fa_IR
dc.identifier.issn1683-4844
dc.identifier.issn1683-5476
dc.identifier.urihttp://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-457-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/620779
dc.description.abstractعوامل متعددی در پاتوژنز نئوپلاسم‌های تیروئید نقش دارند. نقش موتاسیون ژن تضعیف‌کننده‌ی تومور Rb (رتینوبلاستوم) نیز در پاتوژنز بدخیمی تیروئید مطرح شده است. هدف این مطالعه بررسی میزان بروز ژن Rb در تومورهای تیروئید و ارتباط آن با سایر یافته‌های بالینی و میکروسکوپی به منظور استفاده‌ی احتمالی از آن برای افتراق نئوپلاسم‌های خوش‌خیم از بدخیم تیروئید و هم‌چنین به عنوان یک عامل پیش‌گویی‌کننده‌ی است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی روی 200 نمونه از بلوک‌های پارافینی ثابت شده در فرمالین از ضایعه‌های تیروئید شامل 39 مورد تومور خوش‌خیم و 161 مورد تومور بدخیم رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی ‌به روش آویدین ـ بیوتین پراکسیداز با استفاده از مارکر Rb – 1 انجام شد. واکنش هسته‌ای بیش از 10% در سلول‌های توموری به عنوان مورد مثبت تلقی شد. یافته‌‌ها: میزان موارد مثبت Rb در آدنوم فولیکولار 2/74%، آدنوم هرتل‌سل 5/87%، کارسینوم پاپیلاری 2/46%، کارسینوم فولیکولار 7/66%، کارسینوم مدولاری 4/29% و کارسینوم آناپلاستیک 50% بود. 9/76% تومورهای خوش‌خیم و 9/45% تومورهای بدخیم Rb را با یک طرح هسته‌ای بروز دادند. اما در بروز ژن Rb بین آدنوم فولیکولار و کارسینوم فولیکولار تفاوت واضحی یافت نشد و میزان بروز ژن Rb ارتباطی با وضعیت درگیری گره‌‌های لنفاوی و تهاجم عروقی یا کپسولی نداشت. نتیجه‌گیری: بروز ژن Rb در تومورهای خوش‌خیم به طور واضح بیشتر از تومورهای بدخیم بود (001/0=p) که این رابطه در زنان معنی‌‌دار بود در حالی‌که در مردان چنین ارتباطی مشاهده نشد. به نظر می‌رسد غیرفعال شدن ژن Rb در پاتوژنز بدخیمی ‌در نئوپلاسم‌های تیروئید نقش دارد و با توجه به شیوع بیشتر تومورهای تیروئید در زنان شاید رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی‌ پروتئین Rb بتواند در افتراق بین تومورهای خوش‌خیم و بدخیم تیروئید همراه با مورفولوژی کمک کننده باشد ولی در افتراق بین آدنوم فولیکولار و کارسینوم فولیکولار کمک‌کننده نیست.fa_IR
dc.format.extent2
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.relation.ispartofمجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Endocrinology and Metabolismen_US
dc.subjectتیروئیدfa_IR
dc.subjectنئوپلاسمfa_IR
dc.subjectخوش‌خیمfa_IR
dc.subjectبد‌خیمfa_IR
dc.subjectژن رتینوبلاستومfa_IR
dc.subjectایمونوهیستوشیمیfa_IR
dc.subjectغدد درون‌ریزfa_IR
dc.titleبررسی بروز نشانگر سلولی رتینوبلاستوم (Rb) در نئوپلاسم‌های خوش‌خیم و بدخیم تیروئیدfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشیfa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue4
dc.citation.spage345
dc.citation.epage350


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد