بررسی تأثیر ال ـ کارنیتین بر فراسنج‌های قندی و لیپیدی در بیماران دیابتی نوع 2

Abstract

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر ال- کارنیتین بر فراسنج‌های (پارامترهای) قندی و لیپیدی در بیماران دیابتی نوع 2 است. مواد و روش‌ها: تأثیر ال- کارنیتین بر فراسنج‌های قندی و لیپیدی در 22 مرد و 14 زن دیابتی نوع 2 با میانگین سنی 7/3±3/51 سال مورد بررسی قرار گرفت. بیماران به طور تصادفی در دو گروه ال ـ کارنیتین و دارونما قرار گرفتند و ال ـ کارنیتین یا دارونما به میزان 1 گرم، سه بار در روز به مدت 12 هفته تجویز شد. یافته‌ها: قند خون ناشتا در گروه ال ـ کارنیتین از35±143 میلی‌گرم در دسی‌لیتر به 33±130 میلی‌گرم در دسی‌لیتر کاهش معنی‌دار نشان داد به علاوه تری‌گلیسرید از 61±196 میلی‌گرم در دسی‌لیتر به 116±233 میلی‌گرم در دسی‌لیتر افزایش معنی‌دار یافت؛ همچنین APO A-I از20±94 میلی‌گرم در دسی‌لیتر به 23±103 میلی‌گرم در دسی‌لیتر و APO B100 از 18±98 میلی‌گرم در دسی‌لیتر به22±108 میلی‌گرم در دسی‌لیتر افزایش معنی‌دار یافت. تغییر معنی‌داری در میزان LDL-C،HDL-C، کلسترول، پپتیدسی و هموگلوبین گلیکوزیله بین دو گروه ال ـ کارنیتین و دارونما مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: ال ـ کارنیتین کاهش معنی‌داری در قندخون ناشتا ولی افزایش معنی‌داری در تری‌گلیسرید سرم ایجاد می‌کند.