نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorدکتر فرزاد حدائقfa_IR
dc.contributor.authorدکتر شهرام زارعfa_IR
dc.contributor.authorدکتر مریم توحیدیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T15:24:35Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T15:24:35Z
dc.date.available1399-08-23T15:24:35Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T15:24:35Z
dc.date.issued2003-09-01en_US
dc.date.issued1382-06-10fa_IR
dc.identifier.citationدکتر فرزاد حدائق, دکتر شهرام زارع, دکتر مریم توحیدی. (1382). رشد و بلوغ در مبتلایان به تالاسمی ماژور استان هرمزگان. مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران, 5(3), 187-193.fa_IR
dc.identifier.issn1683-4844
dc.identifier.issn1683-5476
dc.identifier.urihttp://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-252-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/620291
dc.description.abstractمقدمه: اختلالات رشد و بلوغ و ناهنجاری‌های آندوکرین در مبتلایان به تالاسمی به وفور دیده می‌شود که می‌تواند به علت عوارض مرتبط با آنمی مزمن یا دریافت مکرر خون و بروز هموکروماتوز باشد. مواد و روش‌ها: جهت بررسی وضعیت رشد و بلوغ و تعیین گروه‌های سنی آسیب‌پذیر در مبتلایان به تالاسمی در استان هرمزگان در یک مطالعه مورد ـ شاهدی 109 نفر از مبتلایان به تالاسمی در محدوده سنی 8 تا 18 سال با 107 فرد سالم در همین محدوده سنی مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته‌ها: مبتلایان به تالاسمی از نظر میزان فریتین به دو گروه مطلوب (فریتین کمتر از 1500 نانوگرم در دسی‌لیتر) و ضعیف (فریتین بیشتر از 1500 نانوگرم در دسی‌لیتر) تقسیم شدند. تنها 14% از کل مبتلایان به تالاسمی در گروه مطلوب قرار داشتند.کوتاهی قد (SDS کمتر از 5/2ـ) در 64% مبتلایان به تالاسمی دیده شد. SDS قد در گروه‌های مورد و شاهد به ترتیب 21/3ـ و 89/0ـ و SDS وزن در گروه‌های مورد و شاهد به ترتیب 91/2ـ و 16/1ـ بود (001/0p<). در هر دو گروه ارتباط بین SDS وزن و قد معنی‌دار بود که این موضوع در گروه مورد قابل ملاحظه است (86/0r=). گروه سنی بالای 14 سال در مبتلایان به تالاسمی بیشترین میزان اختلاف قد و وزن را با گروه کنترل نشان داد (01/0p<). شیوع هیپوگنادیسم در این مطالعه حدود 60% بوده است. میانگین سن شروع بلوغ (تانر مرحله دوم) در مبتلایان تالاسمی پسر 1±5/16 سال و در گروه کنترل 0/2±6/11 سال بوده است (01/0p<). در مبتلایان به تالاسمی دختر سن شروع بلوغ 3±16 سال و در گروه کنترل 0/2±10 سال بوده است (05/0p<). در مورد بلوغ دختران و پسران 8 تا 11 ساله تالاسمی, بین دو گروه مطلوب و ضعیف اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد اما در زیر گروه 12 تا 14 سال هم در پسران و هم در دختران تالاسمی اختلاف معنی‌دار در بلوغ بین دو گروه (مطلوب و ضعیف) مشاهده شد (01/0p<). نتیجه‌گیری: این تحقیق نشان می‌دهد که بین اختلال رشد و کاهش وزن در مبتلایان به تالاسمی ارتباط مشخصی وجود دارد و بیشترین میزان اختلال رشد در رده سنی بالای 14 سال قرار دارد و کنترل ضعیف میزان فریتین پلاسما در تأخیر بلوغ نقش مهمی ایفا می‌کند. همچنین با توجه به شیوع تقریباً یکسان کوتاهی قد و هیپوگنادیسم در مبتلایان به تالاسمی، هیپوگنادیسم به عنوان یک علت مهم در کوتاهی قد بیماران معرفی می‌گردد.fa_IR
dc.format.extent286
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.relation.ispartofمجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Endocrinology and Metabolismen_US
dc.subjectتالاسمیfa_IR
dc.subjectفریتینfa_IR
dc.subjectرشد و بلوغfa_IR
dc.subjectاستان هرمزگانfa_IR
dc.subjectکوتاهی قدfa_IR
dc.subjectغدد درون‌ریزfa_IR
dc.titleرشد و بلوغ در مبتلایان به تالاسمی ماژور استان هرمزگانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشیfa_IR
dc.citation.volume5
dc.citation.issue3
dc.citation.spage187
dc.citation.epage193


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد