مقایسه میزان فراخوان و وقوع هیپوتیروئیدی نوزادان در تهران و دماوند

Abstract

مقدمه: با گذشت 49 ماه از اجرای طرح غربالگری کم‌کاری مادرزادی تیروئید، این پرسش مطرح است که آیا میزان فراخوان و بروز هیپوتیروئیدی در مناطق کلان شهری و شهری ـ روستایی متفاوت است؟ در گزارش حاضر پاسخ این پرسش ارزیابی شده است. مواد و روش‌ها: از اسفند ماه 1376 در تهران و از تیر ماه 1379 در دماوند و تا پایان اسفند ماه 1380، غلظت TSH نمونه‌های خون خشک شده بندناف گرداوری شده از هفت بیمارستان شهر تهران (49 ماه) و شبکه بهداشت و درمان دماوند (21 ماه) با روش twoـsite IRMA اندازه‌گیری شد. موارد با mU/L 20 ≤ TSH بند ناف فراخوان شدند. هیپوتیروئیدی نوزادان بر اساس مقادیر مرجع برای پارامترهای TSH و T4 سرمی متناسب با سن نوزادان تشخیص داده شد. میزان فراخوان و هیپوتیروئیدی نوزادان در تهران و دماوند با آزمون‌های کای دو و دقیق فیشر مقایسه گردید. یافته‌ها: از 30085 نوزاد (تهران: 28001 و دماوند: 2084) 319 نفر (تهران: 297 و دماوند: 22) دارای mU/L 20 ≤ TSH بندناف بودند. میزان فراخوان 06/1% (تهران: 06/1% و دماوند: 06/1%) بود. 32 نوزاد (تهران: 30 و دماوند: 2) هیپوتیروئید بودند. میزان بروز هیپوتیروئیدی 1 در هر 940 تولد (تهران: 1 در 933 و دماوند: 1 در 1042 تولد) به دست آمد. نسبت ازدواج‌های فامیلی به کل جمعیت بررسی شده به ترتیب برابر با 5119 به 18260 تولد در کل طرح (28%)، 4582 به 16178 تولد در تهران (3/28%) و 537 به 2082 تولد در دماوند (8/25%) بود. میزان فراخوان و میزان بروز هیپوتیروئیدی در تهران و دماوند تفاوت معنی‌داری نداشتند. نتیجه‌گیری: یافته‌های اولیه طرح غربالگری کم‌کاری مادرزادی تیروئید نشان می‌دهد که میزان فراخوان در تهران و دماوند یکسان است و هیپوتیروئیدی نوزادان نیز در هر دو منطقه شیوع بالایی دارد. می‌توان انتظار داشت که کم‌کاری مادرزادی تیروئید در مناطق دیگر کشور نیز چنین شیوع بالایی داشته باشد.