تأثیر روش تدریس کارگاهی برآگاهی کارکنان بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی گلستان نسبت به بیماری آنفلوانزای پرندگان

Abstract

زمینه و هدف: آموزش پزشکی، با هدف تأمین نیروی متخصص باید آماده پاسخگویی به نیازهای جامعه باشد و خود را با تغییرات فناوری هماهنگ سازد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تأثیر روش تدریس کارگاهی برآگاهی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی گلستان نسبت به بیماری آنفلوانزای پرندگان، به عنوان یک بیماری نوپدید بود. روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی در نیمه دوم سال 1384 به روش قبل وبعد از آموزش انجام شد. تعداد نمونه 101 نفر بود. ابتدا آگاهی داوطلبان با پرسشنامه‌ای سنجیده شد. پس از انجام مداخله فعال (مشارکت افراد درجلسات سخنرانی وکارهای گروهی)، پرسشنامه‌ها مجدداً توزیع گردید. اطلاعات به وسیله نرم افزار آماری SPSS وارد رایانه گردید و جهت بررسی تأثیر تدریس به روش کارگاهی برآگاهی افراد نسبت به آنفلوانزای پرندگان از تست‌های غیرپارامتریک ویلکاکسون، من ویتنی وکورسکال والیس استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج آزمون X 2 میانگین امتیازآگاهی افراد بعد ازآموزش، اختلاف معنی‌داری با میانگین امتیازآگاهی افراد قبل ازآموزش داشت (001/0 > P ).داشتن اطلاعات قبلی ،تأثیر معنی‌داری در نتایج قبل از آموزش داشت (05/0 P < ).ارتباط معنی‌داری بین میانگین امتیاز آگاهی با جنس و سن افراد مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: روش تدریس کارگاهی در مورد بیماری‌های نوپدید می تواند تأثیر مفیدی درآگاهی کارکنان بهداشتی درمانی داشته باشد.اگرچه اطلاعاتی که از طریق رسانه‌های گروهی در دسترس قرار می‌گیرد، سبب افزایش آگاهی‌ این گروه می‌گردد ولی درامور تخصصی بهداشتی و درمانی نیاز به آموزش را مرتفع نمی سازد.