رابطه آمادگی خودراهبری یادگیری با پذیرش یادگیری الکترونیکی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان

Abstract

چکیده

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه آمادگی خودراهبری یادگیری با پذیرش یادگیری الکترونیکی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی در سال 1393 می‌باشد.

روش بررسی: جامعه پژوهش این مطالعه توصیفی همبستگی، شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی گناباد بوده است. حجم کل نمونه بر اساس روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبتی با استفاده از جدول Krejcie & Morgan، 200 نفر تعیین شد. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسش نامه آمادگی خودراهبری یادگیری fisher و همکاران، پرسش نامه پذیرش یادگیری الکترونیکی بر اساس مدل پذیرش فناوری و از معدل تحصیلی دانشجویان در نیمسال اول 1393 استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 16از آزمون‌های آماری MANOVA و آزمون رگرسیون چندگانه استفاده شد.

یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش نشان داد که بین ابعاد مختلف آمادگی خودراهبری یادگیری دانشجویان با توجه به جنسیت و رشته تحصیلی تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (05/0P>). بین مؤلفه‌های آمادگی خودراهبری یادگیری با پذیرش یادگیری الکترونیکی و پیشرفت تحصیلی رابطه معنی‌داری وجود دارد (01/0P<) و آمادگی خودراهبری یادگیری پیش بینی کننده مناسبی برای میزان پذیرش یادگیری الکترونیکی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان می‌باشد.

نتیجه‌گیری کلی: با توجه به اهمیت نقش آمادگی خودراهبری، پیشنهاد می‌شود پژوهش‌های بیشتری در زمینه عوامل موثر بر آمادگی خودراهبری یادگیری انجام گیرد و دوره‌های آموزشی برای افزایش آمادگی خودراهبری دانشجویان تشکیل شود.