نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشمسی خانی, سهیلاfa_IR
dc.contributor.authorره گوی, ابوالفضلfa_IR
dc.contributor.authorفلاحی خشکناب, مسعودfa_IR
dc.contributor.authorرهگذر, مهدیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T13:26:36Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T13:26:36Z
dc.date.available1399-08-23T13:26:36Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T13:26:36Z
dc.date.issued2007-03-01en_US
dc.date.issued1385-12-10fa_IR
dc.identifier.citationشمسی خانی, سهیلا, ره گوی, ابوالفضل, فلاحی خشکناب, مسعود, رهگذر, مهدی. (1385). تأثیر آموزش مهارت حل مسأله بر مهارت مقابله ای افراد اقدام کننده به خودکشی. پژوهش پرستاری, 1(3), 31-39.fa_IR
dc.identifier.issn1735-7012
dc.identifier.issn1735-9074
dc.identifier.urihttp://ijnr.ir/article-1-46-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/611863
dc.description.abstractتأثیر آموزش مهارت حل مسأله بر مهارت مقابله ای افراد اقدام کننده به خودکشی سهیلا شمسی خانی ، ابوالفضل ره گوی ، دکتر مسعود فلاحی خشکناب ، دکتر مهدی رهگذر چکیده مقدمه: خودکشی یک معضل اصلی سلامت است که پیشگیری از آن کاربرد رویکردهای مبتنی بر شواهد علمی و مطالعات را می طلبد. افرادی که اقدام به خودکشی می کنند دچار نقص در مهارتهای مقابله ای می باشند که نقش مهمی در سلامت روان دارد. روش های شناخت درمانی مانند آموزش مهارت حل مسأله باعث افزایش مهارت مقابله ای می شود و در پیشگیری از خودکشی سودمند می باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین تأثیرآموزش مهارت حل مسأله بر مهارت مقابله ای افراد اقدام کننده به خودکشی می باشد. مواد وروش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است و نمونه پژوهش را 80 نفر از بیماران اقدام کننده به خودکشی تشکیل می دهد که با توجه به معیارهای ورود و با روش بلوک های تبدیل شده تصادفی به دوگروه 40 نفری آزمون و شاهد تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و سنجش مهارت مقابله ای بلینگرموس بود. برای تعیین اعتبار پرسشنامه از اعتبار محتوی وبرای تعیین پایائی از ضریب آلفا کرونباخ و همسانی درونی استفاده شد. در ابتدا هر دو گروه از نظر مهارت مقابله ای سنجیده شدند. پس از هماهنگی با گروه آزمون، آموزش مهارت حل مسأله (الگوی گلدفریدودیویدسون) طی10-7 جلسه انفرادی به مدت 30- 45 دقیقه (4بار درهفته) برای گروه آزمون اجرا شد. دو هفته پس از اتمام آموزش هردو گروه مجددا" از نظر مهارت مقابله ای سنجیده شدند. جهت تحلیل داده ها از آزمون های تی زوجی و مستقل و آنالیز کوواریانس استفاده شد. یافته ها: بین میانگین مهارتهای مقابله ای (هیجان مدار و مشکل مدار) در هر دو گروه آزمون و شاهد قبل از انجام مداخله تفاوت معنی دارمشاهده نشد. اما این اختلاف پس از مداخله معنی دار بود (000/0p=) در گروه آزمون بین میانگین مهارتهای مقابله ای (هیجان مدار و مشکل مدار) قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی دار مشاهده شد (000/0p=). بحث و نتیجه گیری: آموزش مهارت حل مسأله بر مهارتهای مقابله ای افراد اقدام کننده به خودکشی مؤثر بوده و می تواند در جهت درمان رفتاری افراد و همچنین ارتقاء سلامت و پیشگیری از خودکشی بکار رود. واژه های کلیدی: اقدام به خودکشی، مهارت حل مسأله، مهارت مقابله ایfa_IR
dc.format.extent1
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن علمی پرستاری ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofپژوهش پرستاریfa_IR
dc.subjectواژه های کلیدی: اقدام به خودکشیfa_IR
dc.subjectمهارت حل مسألهfa_IR
dc.subjectمهارت مقابله ایfa_IR
dc.subjectپرستاریfa_IR
dc.titleتأثیر آموزش مهارت حل مسأله بر مهارت مقابله ای افراد اقدام کننده به خودکشیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeروانپرستاری و پرستاری بهداشت روانیfa_IR
dc.citation.volume1
dc.citation.issue3
dc.citation.spage31
dc.citation.epage39


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد