تأثیر آموزش مهارت حل مسأله بر مهارت مقابله ای افراد اقدام کننده به خودکشی

Abstract

تأثیر آموزش مهارت حل مسأله بر مهارت مقابله ای افراد اقدام کننده به خودکشی

سهیلا شمسی خانی ، ابوالفضل ره گوی ، دکتر مسعود فلاحی خشکناب ، دکتر مهدی رهگذر

چکیده مقدمه: خودکشی یک معضل اصلی سلامت است که پیشگیری از آن کاربرد رویکردهای مبتنی بر شواهد علمی و مطالعات را می طلبد. افرادی که اقدام به خودکشی می کنند دچار نقص در مهارتهای مقابله ای می باشند که نقش مهمی در سلامت روان دارد. روش های شناخت درمانی مانند آموزش مهارت حل مسأله باعث افزایش مهارت مقابله ای می شود و در پیشگیری از خودکشی سودمند می باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین تأثیرآموزش مهارت حل مسأله بر مهارت مقابله ای افراد اقدام کننده به خودکشی می باشد. مواد وروش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است و نمونه پژوهش را 80 نفر از بیماران اقدام کننده به خودکشی تشکیل می دهد که با توجه به معیارهای ورود و با روش بلوک های تبدیل شده تصادفی به دوگروه 40 نفری آزمون و شاهد تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و سنجش مهارت مقابله ای بلینگرموس بود. برای تعیین اعتبار پرسشنامه از اعتبار محتوی وبرای تعیین پایائی از ضریب آلفا کرونباخ و همسانی درونی استفاده شد. در ابتدا هر دو گروه از نظر مهارت مقابله ای سنجیده شدند. پس از هماهنگی با گروه آزمون، آموزش مهارت حل مسأله (الگوی گلدفریدودیویدسون) طی10-7 جلسه انفرادی به مدت 30- 45 دقیقه (4بار درهفته) برای گروه آزمون اجرا شد. دو هفته پس از اتمام آموزش هردو گروه مجددا" از نظر مهارت مقابله ای سنجیده شدند. جهت تحلیل داده ها از آزمون های تی زوجی و مستقل و آنالیز کوواریانس استفاده شد. یافته ها: بین میانگین مهارتهای مقابله ای (هیجان مدار و مشکل مدار) در هر دو گروه آزمون و شاهد قبل از انجام مداخله تفاوت معنی دارمشاهده نشد. اما این اختلاف پس از مداخله معنی دار بود (000/0p=) در گروه آزمون بین میانگین مهارتهای مقابله ای (هیجان مدار و مشکل مدار) قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی دار مشاهده شد (000/0p=). بحث و نتیجه گیری: آموزش مهارت حل مسأله بر مهارتهای مقابله ای افراد اقدام کننده به خودکشی مؤثر بوده و می تواند در جهت درمان رفتاری افراد و همچنین ارتقاء سلامت و پیشگیری از خودکشی بکار رود.

واژه های کلیدی: اقدام به خودکشی، مهارت حل مسأله، مهارت مقابله ای