تأثیر آموزش خودمراقبتی بر میزان آگاهی، عملکرد و بستری مجدد بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بیمارستان‌های شهرستان اردبیل

Abstract

مقدمه: نارسایی قلبی یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن و عمده‌ترین عامل مرگ و میر در جهان است که با شیوع پیشرونده بالا و پذیرش بیمارستانی غیر قابل پیش‌بینی همراه است. خودمراقبتی یکی از جنبه‌های مهم درمان در بیماران مبتلا به شمار می‌رود. لازم است آموزش خودمراقبتی به عنوان قسمتی از طرح جامع مراقبت از این بیماران در طول بستری مورد نظر قرار گیرد. این مطالعه، با هدف تعیین تأثیر مداخلات آموزشی بر آگاهی، عملکرد و بستری مجدد بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در شهر اردبیل انجام شد. روش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، تعداد 44 نفر از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بیمارستان‌های سبلان و امام خمینی (ره) اردبیل سال 1389 به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه مورد (22=n) و شاهد (22=n) تقسیم شدند. بیماران گروه مورد به مدت 4 جلسه 20 دقیقه‌ای توسط پژوهشگر آموزش دیدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه قبل و بعد از آموزش جمع‌آوری گردید. یافته‌ها: داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS v.16 و با به‌کارگیری آمار توصیفی و آزمون‌های کای دو و تی‌مستقل و تی‌زوجی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج بیانگر آن است که پس از آموزش، میانگین امتیاز آگاهی در گروه مورد 95/5±60/89 و در گروه شاهد 84/8±47/62، میانگین امتیاز عملکرد در گروه مورد 7/3±75/80 و در گروه شاهد 24/6±78/54 و میزان بستری مجدد در گروه مورد 8/15% با میانگین و انحراف معیار 15/0±1و در گروه شاهد 1/42% با میانگین و انحراف معیار 37/0±37/1 بود که براساس آزمون تی‌مستقل میانگین امتیاز آگاهی و عملکرد با 0001/0=p دو گروه معنادار اما بستری مجدد با 05/0