ارائه الگوی ارزیابی عملکرد ایمنی نفتکش های جاده پیما

Abstract

زمینه و هدف: حمل و نقل مواد خطرناک بعنوان یکی از مهمترین مشکلات در کشور های در حال توسعه می باشد. حوادث مربوط به ناوگان حمل نقل مواد خطر ناک می تواند پیامدهای غیر قابل جبرانی را داشته باشد. این مطالعه با هدف ارائه الگوی ارزیابی عملکرد ایمنی نفتکش های جاده پیما با رویکرد ارزیابی ریسک انجام گرفت. روش کار: این تحقیق از نوع توصیفی است. دراین تحقیق، حوادث نفت کش های جاده پیما با مخزن ثابت، در یک دوره 10 ساله (84-94) مورد مطالعه قرار گرفت. معیارها و زیر معیارهای ایمنی با توجه به ویژگی های فنی نفتکش ها، در دو دسته " عوامل القاگر خطای انسانی" و " عوامل غیر القاگر خطای انسانی" تقسیم بندی شدند. جهت تایید نهایی معیارها و زیر معیارها و وزن دهی آنها، از تیم خبرگان و فرآیند تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی در محیط فازی (FAHP) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مهمترین معیار موثر بر عملکرد ایمنی نفتکش های جاده پیما "عوامل القا گر خطای انسانی " می باشد. همچنین مهمترین زیرمعیارهای موثر عبارتند از "سیستم ترمز و رابط های آن" ،"سیستم تهویه مناسب" و " بازرسی های فنی". با توجه به الگوی ارائه شده مشخص گردید که نفتکش های Dangfeng، Hino، Mack، Howo6×4 از پایین ترین سطح ایمنی برخودار هستند. نتیجه گیری: از علل پایین بودن سطح ایمنی ناوگان حمل و نقل مواد نفتی ایران، عدم انجام بموقع بازرسی ها ی فنی و عدم کارایی تجهیزات فنی نفتکش ها از جمله نقص سیستم تهویه و سیستم ترمز می باشد که مهمترین علت آن عدم پیوست ایران به توافق نامه ADR و عدم رعایت مفاد آن است.