نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorخلفه نیلساز, منصورfa_IR
dc.contributor.authorکیان ارثی, فرحنازfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:57:58Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:57:58Z
dc.date.available1399-08-23T09:57:58Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:57:58Z
dc.date.issued2013-07-01en_US
dc.date.issued1392-04-10fa_IR
dc.identifier.citationخلفه نیلساز, منصور, کیان ارثی, فرحناز. (1392). ارزیابی فیتوپلانکتونها در پساب‌های کشاورزی بعنوان شاخصی در امکان سنجی آبزی پروری در محدوده رودخانه کارون ( اهواز تا خرمشهر). مجله علمي شيلات ايران, 22(2), 55-64. doi: 10.22092/ISFJ.2017.110119fa_IR
dc.identifier.issn1026-1354
dc.identifier.issn2322-5998
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22092/ISFJ.2017.110119
dc.identifier.urihttp://isfj.ir/article-1-964-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/599369
dc.description.abstract  ددر ایدر این بررسی از نقش فیتوپلانکتونها در پساب های کشاورزی بعنوان شاخصی از کیفیت آب  جهت  امکان سنجی آبزی پروری در منطقه اهواز و خرمشهرمورد توجه قرار گرفته است. این بررسی در این بررسی از نقش فیتوپلانکتونها در پساب های کشاورزی بعنوان شاخصی از کیفیت آب  جهت  امکان سنجی آبزی پروری در منطقه اهواز و خرمشهرمورد توجه قرار گرفته است. این بررسی در یک دوره یک ساله در 6 ایستگاه در سال 1387 انجام گردید. 34 جنس فیتوپلانکتونی در  رده های به ترتیب فراوانی  باسیلاریوفیسه (دیاتومه)، سیانوفیسه، کلروفیسه و دینوفیسه شناسایی شدند. دبی آب کانال های زهکش کشاورزی یک رابطه معکوسی با فراوانی فیتوپلانکتونها را نشان می دهد. فراوانی سیانوفیسه ها در ایستگاه یک و جلبکهای سبز در ایستگاه 6 به وفور یافت شده اند. دیاتو مه ها در تمامی ایستگاهها حضور دارند. شاخص پالمر که براساس مقاومت جلبکی، آلودگی به مواد آلی درون آب را طبقه بندی می کند، نشان می دهد که ایستگاههای 4، 3، 6، 5، 2 به ترتیب  دارای آلودگی بالا و ایستگاه 1 دارای آلودگی نسبی است. ازجنبه شاخص فیتوپلانکتونهای مفید ایستگاههای 4 ، 6 ، 3 ، 5، 2، 1 به ترتیب از نظرکیفیت مناسب برای رشد ماهی و دارای امتیازهای بیشتری بوده اندر این بررسی از نقش فیتوپلانکتونها در پساب های کشاورزی بعنوان شاخصی از کیفیت آب  جهت  امکان سنجی آبزی پروری در منطقه اهواز و خرمشهرمورد توجه قرار گرفته است. این بررسی در یک دوره یک ساله در 6 ایستگاه در سال 1387 انجام گردید. 34 جنس فیتوپلانکتونی در  رده های به ترتیب فراوانی  باسیلاریوفیسه (دیاتومه)، سیانوفیسه، کلروفیسه و دینوفیسه شناسایی شدند. دبی آب کانال های زهکش کشاورزی یک رابطه معکوسی با فراوانی فیتوپلانکتونها را نشان می دهد. فراوانی سیانوفیسه ها در ایستگاه یک و جلبکهای سبز در ایستگاه 6 به وفور یافت شده اند. دیاتو مه ها در تمامی ایستگاهها حضور دارند. شاخص پالمر که براساس مقاومت جلبکی، آلودگی به مواد آلی درون آب را طبقه بندی می کند، نشان می دهد که ایستگاههای 4، 3، 6، 5، 2 به ترتیب  دارای آلودگی بالا و ایستگاه 1 دارای آلودگی نسبی است. ازجنبه شاخص فیتوپلانکتونهای مفید ایستگاههای 4 ، 6 ، 3 ، 5، 2، 1 به ترتیب از نظرکیفیت مناسب برای رشد ماهی و دارای امتیازهای بیشتری بوده اند  fa_IR
dc.format.extent257
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherموسسه تحقیقات شیلات ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمي شيلات ايرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Scientific Fisheries Journalen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22092/ISFJ.2017.110119
dc.subjectآلودگیfa_IR
dc.subjectبیواندیکاتورfa_IR
dc.subjectجلبکfa_IR
dc.subjectاكولوژي محيطهاي آبيfa_IR
dc.titleارزیابی فیتوپلانکتونها در پساب‌های کشاورزی بعنوان شاخصی در امکان سنجی آبزی پروری در محدوده رودخانه کارون ( اهواز تا خرمشهر)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume22
dc.citation.issue2
dc.citation.spage55
dc.citation.epage64


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد