• ثبت نام
    • ورود به سامانه
    مشاهده مورد 
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • مجله علمي شيلات ايران
    • دوره 22, شماره 2
    • مشاهده مورد
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • مجله علمي شيلات ايران
    • دوره 22, شماره 2
    • مشاهده مورد
    JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

    ارزیابی فیتوپلانکتونها در پساب‌های کشاورزی بعنوان شاخصی در امکان سنجی آبزی پروری در محدوده رودخانه کارون ( اهواز تا خرمشهر)

    (ندگان)پدیدآور
    خلفه نیلساز, منصورکیان ارثی, فرحناز
    Thumbnail
    دریافت مدرک مشاهده
    FullText
    اندازه فایل: 
    257.4کیلوبایت
    نوع فايل (MIME): 
    PDF
    نوع مدرک
    Text
    پژوهشي
    زبان مدرک
    فارسی
    نمایش کامل رکورد
    چکیده
      ددر ایدر این بررسی از نقش فیتوپلانکتونها در پساب های کشاورزی بعنوان شاخصی از کیفیت آب  جهت  امکان سنجی آبزی پروری در منطقه اهواز و خرمشهرمورد توجه قرار گرفته است. این بررسی در این بررسی از نقش فیتوپلانکتونها در پساب های کشاورزی بعنوان شاخصی از کیفیت آب  جهت  امکان سنجی آبزی پروری در منطقه اهواز و خرمشهرمورد توجه قرار گرفته است. این بررسی در یک دوره یک ساله در 6 ایستگاه در سال 1387 انجام گردید. 34 جنس فیتوپلانکتونی در  رده های به ترتیب فراوانی  باسیلاریوفیسه (دیاتومه)، سیانوفیسه، کلروفیسه و دینوفیسه شناسایی شدند. دبی آب کانال های زهکش کشاورزی یک رابطه معکوسی با فراوانی فیتوپلانکتونها را نشان می دهد. فراوانی سیانوفیسه ها در ایستگاه یک و جلبکهای سبز در ایستگاه 6 به وفور یافت شده اند. دیاتو مه ها در تمامی ایستگاهها حضور دارند. شاخص پالمر که براساس مقاومت جلبکی، آلودگی به مواد آلی درون آب را طبقه بندی می کند، نشان می دهد که ایستگاههای 4، 3، 6، 5، 2 به ترتیب  دارای آلودگی بالا و ایستگاه 1 دارای آلودگی نسبی است. ازجنبه شاخص فیتوپلانکتونهای مفید ایستگاههای 4 ، 6 ، 3 ، 5، 2، 1 به ترتیب از نظرکیفیت مناسب برای رشد ماهی و دارای امتیازهای بیشتری بوده اندر این بررسی از نقش فیتوپلانکتونها در پساب های کشاورزی بعنوان شاخصی از کیفیت آب  جهت  امکان سنجی آبزی پروری در منطقه اهواز و خرمشهرمورد توجه قرار گرفته است. این بررسی در یک دوره یک ساله در 6 ایستگاه در سال 1387 انجام گردید. 34 جنس فیتوپلانکتونی در  رده های به ترتیب فراوانی  باسیلاریوفیسه (دیاتومه)، سیانوفیسه، کلروفیسه و دینوفیسه شناسایی شدند. دبی آب کانال های زهکش کشاورزی یک رابطه معکوسی با فراوانی فیتوپلانکتونها را نشان می دهد. فراوانی سیانوفیسه ها در ایستگاه یک و جلبکهای سبز در ایستگاه 6 به وفور یافت شده اند. دیاتو مه ها در تمامی ایستگاهها حضور دارند. شاخص پالمر که براساس مقاومت جلبکی، آلودگی به مواد آلی درون آب را طبقه بندی می کند، نشان می دهد که ایستگاههای 4، 3، 6، 5، 2 به ترتیب  دارای آلودگی بالا و ایستگاه 1 دارای آلودگی نسبی است. ازجنبه شاخص فیتوپلانکتونهای مفید ایستگاههای 4 ، 6 ، 3 ، 5، 2، 1 به ترتیب از نظرکیفیت مناسب برای رشد ماهی و دارای امتیازهای بیشتری بوده اند  
    کلید واژگان
    آلودگی
    بیواندیکاتور
    جلبک
    اكولوژي محيطهاي آبي

    شماره نشریه
    2
    تاریخ نشر
    2013-07-01
    1392-04-10
    ناشر
    موسسه تحقیقات شیلات ایران

    شاپا
    1026-1354
    2322-5998
    URI
    https://dx.doi.org/10.22092/ISFJ.2017.110119
    http://isfj.ir/article-1-964-fa.html
    https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/599369

    مرور

    همه جای سامانهپایگاه‌ها و مجموعه‌ها بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌هااین مجموعه بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌ها

    حساب من

    ورود به سامانهثبت نام

    آمار

    مشاهده آمار استفاده

    تازه ترین ها

    تازه ترین مدارک
    © کليه حقوق اين سامانه برای سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران محفوظ است
    تماس با ما | ارسال بازخورد
    قدرت یافته توسطسیناوب