استفاده از روش شیمیایی به منظور تولید پروتئین آبکافت‌شده از امعاء و احشاء فیتوفاگ (Hypophthalmichthys moltirix) و استفاده از آن به عنوان محیط کشت Listeria monocytogenes‌‌‌

Abstract

هدف از این تحقیق آبکافت شیمیایی (اسیدی و قلیایی) امعاء و احشاء ماهی فیتوفاگ (Hypophthalmichthys moltirix) و استفاده از پپتون­های تولیدشده به عنوان منبع ازت برای کشت باکتری Listeria monocytogenes­­­ بوده است. برای این منظور، امعاء و احشاء ماهی فیتوفاگ، از بازار ماهی­فروشان شهرستان ساری تهیه شده و در مجاورت یخ به آزمایشگاه منتقل گردید. پس از انجمادزدایی امعاء و احشاء در دمای 4 درجه سانتی­گراد، آبکافت اسیدی و قلیایی به ترتیب در pH3/3 و 12 در دو دمای 70 و 85 درجه سانتی­گراد انجام شد. در پایان آبکافت، درجه آبکافت و میزان پروتئین محلول تعیین گردید. سپس از پپتون­های تهیه­شده از این 4 تیمار (هر کدام با 3 تکرار) به عنوان محیط کشت باکتری در مدت 48 ساعت استفاده و با محیط کشت تجاری BHI مقایسه شد. بیشترین و کمترین مقدار پروتئین به­ترتیب مربوط به آبکافت قلیایی در دمای 85 درجه سانتی­گراد و آبکافت اسیدی در دمای 70 درجه سانتی­گراد بود (05/0P<). بیشترین و کمترین درجه آبکافت به ترتیب مربوط به آبکافت قلیایی در دمای 85 درجه سانتی­گراد و آبکافت قلیایی در دمای 70 درجه سانتی­گراد بود (05/0P<). رشد باکتری لیستریا مونوسیتوژنز در تیمارهای اسیدی و قلیایی در دمای 70 درجه سانتی­گراد به جز زمان 48 ساعت، با تیمار شاهد تفاوت معنی­داری نداشتند (05/0P>)، اما در دمای 85 درجه سانتی­گراد در تمام زمان­های مورد بررسی، آبکافت اسیدی و قلیایی با تیمار شاهد (BHI) اختلاف معنی­دار داشتند (05/0P<).­ با توجه به تحقیق انجام­شده می­توان گفت که آبکافت قلیایی در دمای بالا بهتر از آبکافت اسیدی می­باشد و رشد باکتری­ها در پپتون تولیدی به خوبی رشد آن در محیط کشت تجاری می­باشد و با توجه به استفاده از امعاء و احشاء ماهی و کم­هزینه­بودن روش قلیایی، از نظر اقتصادی مناسب می­باشد.