مقایسه اثرسنجی محلول پرفیش با مالاشیت سبز و فرمالین در کنترل آلودگی قارچی تخم ماهی قزل آلای رنگین کمان در مراحل مختلف تفریخ

Abstract

این پژوهش در پاییز و زمستان سال 1395 در مرکز تحقیقات ژنتیک و اصلاح نژاد ماهیان سردآبی شهید مطهری یاسوج وابسته به مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور انجام گرفت. هدف انجام این مطالعه، تعیین کارایی محلول پرفیش در مهار و کاهش تلفات ناشی از آلودگی قارچی تخم‌های ماهی قزل‌‌آلای رنگین کمان در مراحل مختلف انکوباسیون، در مقایسه با مالاشیت سبز و فرمالین بود. به این منظور از تراف‌‌های کالیفرنیایی (ابعادcm70×35×20) با عمق cm20، ارتفاع آب cm10و دبی 4 تا 6 لیتر در دقیقه استفاده گردید. سپس تخم لقاح یافته ماهی قزل‌‌آلای رنگین کمان به تراف‌‌ها به تعداد 700 عدد در هر تراف انتقال یافت. در این بررسی 9 تیمار (پرفیش 15، 37، 75، 150، 300 میلی گرم در لیتر، مالاشیت 2میلی گرم در لیتر ، فرمالین 1000 میکرولیتر در لیتر، شاهد مثبت و منفی) با سه تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج بدست آمده حاکی از آن بود که تیمار مالاشیت سبز، فرمالین و پرفیش 75 میلی‌‌گرم در لیتر به ترتیب با 94/1 ± 38/69، 05/8± 99/64 و 72/4 ± 76/63 دارای بالاترین درصد چشم‌‌زدگی در بین تیمارهای آزمایشی بودند. همچنین میزان تخم‌‌گشایی در تیمار پرفیش 75 میلی‌‌گرم در لیتر با میانگین 6/0 ± 80/95 دارای بیشترین مقدار بود، این در حالی است که این میزان با نتایج بدست آمده از درصد تخم‌‌گشایی تیمارهای پرفیش 37 میلی‌‌گرم در لیتر (18/3±8/80)، شاهد مثبت (8/2 ± 66/90) و منفی (78/1 ± 39/91) دارای اختلاف معنی‌‌دار می باشد. کمترین میزان ناهنجاری (شامل نقص در اسکلت، کیسه زرده و ...) در لاروها نیز در تیمار فرمالین (15/1 ± 33/3) و بیشترین میزان ناهنجاری نیز در تیمار پرفیش 15 میلی‌‌گرم در لیتر (08/2 ± 33/5) مشاهده گردید ولی اختلاف معنی‌‌داری بین تیمارها وجود نداشت. مجموع نتایج حاصل از تحقیق حاضر حاکی از آن است که استفاده از پرفیش 75 میلی‌‌گرم در لیتر دارای مخاطرات و تلفات کمتری در مقایسه با مالاشیت سبز می‌‌باشد و می‌‌تواند به عنوان ترکیب جایگزین مناسب جهت مقابله با آلودگی‌‌های قارچی (ساپرولگنیا) تخم ماهی قزل‌‌آلای رنگین کمان عمل نماید.