تعیین حداقل غلظت بازدارندگی عصاره اتانولی پوست پرتقال و تاثیر آن بر فلور باکتری‌های مولد فساد در فیله فیل ماهی (Huso huso)در زمان نگهداری در یخچال

Abstract

امروزه استفاده از عصاره­های طبیعی به منظور بهبود کیفیت ماهی به دلیل داشتن ویژگی­های ضدمیکروبی رو به افزایش است. در این تحقیق به منظور تعیین حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) از عصاره اتانولی پوست پرتقال، روش رقیق­سازی در آگار بر باکتری‌های سودوموناس آئروجینوزا، اشرشیاکلی و آئروموناس هیدروفیلا استفاده شد. سپس فیله‌های فیل ماهی با محلول‌های عصاره اتانولی پوست پرتقال (بترتیب به نسبت 5، 6 و 7 درصد وزنی/ وزنی) و نمونه شاهد در آب مقطر به مدت 30 دقیقه تیمار شدند. نمونه‌ها در فواصل زمانی معین (صفر، 5، 10 و 15 روز) از نظر ویژگی‌های میکروبی (شمارش کل باکتری‌های هوازی مزوفیل، سرماگرا وکلی فرم) مورد بررسی قرار گرفتند. میزان MIC عصاره اتانولی پوست پرتقال در شرایط in vitro برای هر سه باکتری، 5 درصد تعیین گردید. بر اساس تجزیه و تحلیل آزمون میکروبی، عصاره‌های پوست پرتقال به طور معنی‌داری سبب کاهش بار میکروبی در فیله فیل ماهی در مقایسه با نمونه کنترل شدند (01/0p<) بطوریکه روند افزایش بار میکروبی در فیله‌های مورد تیمار با عصاره پوست پرتقال 7% کندتر از تیمارهای عصاره پوست پرتقال %6 و عصاره پوست پرتقال 5% بود و توانست زمان ماندگاری ماهی را در مقایسه با نمونه کنترل 2 برابر کند. لذا، عصاره­ پوست پرتقال به علت دارا بودن خاصیت ضدمیکروبی می‌تواند به عنوان نگهدارنده طبیعی سبب افزایش زمان ماندگاری نمونه‌های ماهی در طول نگهداری در دمای یخچال گردد.