| dc.contributor.author | کرمی شیرازی, مه لقا | fa_IR |
| dc.contributor.author | سوری نژاد, ایمان | fa_IR |
| dc.contributor.author | سلطانیان, سیاوش | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T09:52:13Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T09:52:14Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T09:52:13Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T09:52:14Z | |
| dc.date.issued | 2020-03-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1398-12-11 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | کرمی شیرازی, مه لقا, سوری نژاد, ایمان, سلطانیان, سیاوش. (1398). تاثیر محرک ایمنی زایموزان بر رشد و مقاومت آرتمیا فرانسیسکانا (Artemia fransiscana) در برابر عفونت باکتریهای Vibrio campbellii و Vibrio proteolyitcus در سیستم آزمایش گنوتوبیوتیک (Gnotobiotic). مجله علمي شيلات ايران, 29(1), 105-116. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1026-1354 | |
| dc.identifier.issn | 2322-5998 | |
| dc.identifier.uri | http://isfj.ir/article-1-2234-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/598883 | |
| dc.description.abstract | یکی از روش‌های جدید پیشگیری و کنترل بیماریهای آبزیان استفاده از انواع محرک‌های ایمنی در سیستم گنوتوبیوتیک برای درک مکانیسم‌های درگیر در تعاملات میزبان- میکروب میباشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر محرک ایمنی زایموزان بر رشد و مقاومت آرتمیا فرانسیسکانا (Artemia fransiscana) در برابر عفونت باکتریهای بیماریزای Vibrio campbellii و Vibrio proteolyitcus در آبزیان در شرایط گنوتوبیوتیک صورت گرفت. ناپلی آرتمیا با باکتری کشته شده LVS3 حدود 109 5/10 سلول بر لوله فالکون در هر روز غذادهی شد (تیمار شاهد). زایموزان به صورت روزانه به مقدار 6/30 میکروگرم به هر فالکون در تیمارهای آزمایشی اضافه شد. در روز سوم پاتوژنهای V. campbellii و V. proteolyitus در تراکم cell/ml 106 5 اضافه گردیدند. در روز ششم زایموزان باعث افزایش معنیدار درصد بازماندگی روزانه آرتمیا در برابر V. campbellii (53/1±49/54) نسبت به تیمار شاهد (87/9±72/31)، درصد نسبی بازماندگی (08/0±80) نسبت به تیمار شاهد (17/0±47) و زیستتوده کل تولید شده برحسب میلی متر در فالکون (18/0±17/21) نسبت به تیمار شاهد (46/4±04/9) گردید (05/0>p). زایموزان اگرچه در برابر V. proteolyitcus باعث افزایش درصد بازماندگی روزانه، درصد نسبی بازماندگی و زیستتوده کل تولید شده نسبت به گروه شاهد شد، اما نتوانست اختلاف معنی داری ایجاد کند (05/0<p). در آرتمیاهای چالش داده شده با V. campbellii و V. proteolyitcus، طول فردی آرتمیا هرچند تحت تاثیر زایموزان قرار گرفت اما نسبت به تیمار شاهد دارای تفاوت معنیدار نبود (P>0.05). به طور کلی، نتایج نشان داد که استفاده از زایموزان به عنوان محرک ایمنی میتواند باعث افزایش مقاومت آرتمیا نسبت به عفونت ویبریو در محیط گنوتوبیوتیک شود. | fa_IR |
| dc.format.extent | 494 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | موسسه تحقیقات شیلات ایران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله علمي شيلات ايران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Iranian Scientific Fisheries Journal | en_US |
| dc.subject | آرتمیا | fa_IR |
| dc.subject | سیستم گنوتوبیوتیک | fa_IR |
| dc.subject | Vibrio | fa_IR |
| dc.subject | زایموزان | fa_IR |
| dc.subject | بازماندگی | fa_IR |
| dc.subject | ميكروبيولوژي آبزيان | fa_IR |
| dc.title | تاثیر محرک ایمنی زایموزان بر رشد و مقاومت آرتمیا فرانسیسکانا (Artemia fransiscana) در برابر عفونت باکتریهای Vibrio campbellii و Vibrio proteolyitcus در سیستم آزمایش گنوتوبیوتیک (Gnotobiotic) | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشگاه هرمزگان | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشگاه هرمزگان | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشگاه شیراز | fa_IR |
| dc.citation.volume | 29 | |
| dc.citation.issue | 1 | |
| dc.citation.spage | 105 | |
| dc.citation.epage | 116 | |
