وضعیت فیزیکوشیمیایی آب و سطح تغذیه گرایی تالاب انزلی

Abstract

تالاب انزلی یکی از مهم‌ترین تالاب‌های حاشیه جنوبی دریای خزر و تحت تأثیر آب شیرین رودخانه‌های ورودی و آب لب‌شور دریای خزر به‌عنوان اکوتونی ویژه و منحصربه‌فرد نقش ایفا می‌کند. در این مطالعه عوامل فیزیکوشیمیایی و مواد مغذی آب تالاب انزلی از اردیبهشت 1393 به مدت یک سال و به‌صورت ماهانه بررسی گردیدند. شاخص وضعیت تروفیکی TSI به روش ارزیابی پارامتر‌های کلروفیل آ، فسفر کل، ازت کل و حد شفافیت محاسبه شد. نتایج بررسی نشان داد که میانگین سالانه نیتروژن کل، فسفر کل و اکسی‍ژن محلول به ترتیب در حد 523/0±023/1، 105/0±113/0 و 63/2±71/8 میلی‌گرم بر لیتر بود. مقدار نیتروژن کل در ایستگاه‌های موردبررسی نسبت به هم تفاوت معنی‌دار نداشت (05/0P>) درحالی‌که، غلظت فسفر کل تفاوت معنی‌دار داشت (05/0P<). مقدار کلروفیل آ از حداقل 6/0 تا حداکثر 1/329 میکروگرم در لیتر (با میانگین 0/65±4/47 میکروگرم در لیتر) متغیر بوده است. دامنه هدایت الکتریکی از 254 تا 14250 بر حسب میکروموس بر سانتیمتر متغیر بود و تفاوت معنی‌دار بین ایستگاه‌های مختلف مشاهده گردید (05/0P<) نسبت نیتروژن به فسفر در کلیه مناطق تالاب انزلی به‌غیراز منطقه غربی کمتر از 10 بود و این نشان می‌داد که فسفر در این مناطق به‌عنوان عامل محدودکننده درروند یوتریفیکاسیون بود. در این تحقیق، منطقه غربی تالاب انزلی در سطح یوتروف، منطقه سیاکشیم سوپریوتروف و بقیه مناطق تالاب انزلی در مرحله نهایی تغذیه گرایی یا هایپریوتروف قرار داشتند. کنترل و کاهش میزان مواد معلق و مغذی که از طریق رودخانه‌های حاشیه به تالاب انزلی وارد می‌شوند و کنترل گیاهان آبزی داخل تالاب نقش مستقیم و مؤثری در بهبود کیفیت آب و کنترل پدیده یوتریفیکاسیون خواهد داشت.