نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمتولی باشی, مجیدfa_IR
dc.contributor.authorکرد, سروشfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:27:41Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:27:41Z
dc.date.available1399-08-23T09:27:41Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:27:41Z
dc.date.issued2015-03-01en_US
dc.date.issued1393-12-10fa_IR
dc.identifier.citationمتولی باشی, مجید, کرد, سروش. (1393). بررسی ارتباط پلی‌مورفیسم ژن BCL11A با میزان بیان ژن گاما گلوبین و مقدار هموگلوبین F در افراد مبتلا به بیماری بتا تالاسمی اینترمدیا در جمعیت اصفهان. مجله علوم پزشکی رازی, 21(129), 18-26.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-3595-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/596716
dc.description.abstract زمینه و هدف: تالاسمی اینترمدیا یک بیماری اتوزوم مغلوب بوده که از نظر بالینی طیفی بسیار گسترده­ از اختلالات وابسته به هموگلوبین را شامل می‌شود و از نظر شدت بیماری بین تالاسمی ماژور و مینور قرار می­گیرد. سطح بالای هموگلوبین جنینی تاثیر عمده­ای بر وخامت کلینیکی (بالینی) این بیماری دارد، به طوری‌که افزایش تولید HbF شدت بیماری را کاهش می­دهد. عوامل مختلفی درون لوکوس بتا گلوبین می­توانند در کاهش شدت علائم بالینی بیماران بتا تالاسمی اینترمدیا تاثیرگذار باشند. همچنین برخی پلی­مورفیسم‌ها در ژن BCL11A می‌توانند سبب افزایش تولید هموگلوبین جنینی و تعدیل فنوتیپ بالینی این بیماران شوند. هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط پلی مورفیسم rs11886868 با تالاسمی اینترمدیا است. روش کار: مطالعه‌ی انجام شده از نوع گذشته‌نگر می‌باشد. در این مطالعه ­پلی­مورفیسم شایع rs11886868 در اینترون 2 ژن BCL11A با استفاده از روش Tetra-primer ARMS PCR در میان 50 بیمار مبتلا به بتا تالاسمی اینترمدیا تعیین ژنوتیپ شد. میزان هموگلوبین جنینی و هموگلوبین کل، با مطالعه­ی داده‌های حاصل از الکتروفورز برای هر بیمار مشخص گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط نرم‌افزار آماری SPSS16 انجام گرفت. یافته‌ها: میانگین میزان هموگلوبین جنینی در بیماران ‌g/dl04/32±2/75 و میانگین میزان هموگلوبین کل در آنها g/dl33/1±9/8 بود. افرادی که از نظر جایگاه پلی‌مورفیک هتروزیگوت (CT) بودند، میانگین هموگلوبین جنینی و هموگلوبین کل بالاتری نسبت به افراد فاقد این جایگاه داشتند، هرچند که این افزایش‌ها از لحاظ آماری معنادار نبودند (مقدار P به ترتیب 93/0 و 51/0). نتیجه گیری: در این مطالعه ارتباطی بین الل بهبودی بخش C و افزایش بیان ژن گاما گلوبین و میزان هموگلوبین جنینی در بیماران مورد مطالعه مشاهده نشد. به علاوه مشاهده گردید که با حضور الل T در جایگاه پلی مورفیسم، مقدار HbF و Hb افزایش می‌یابد، هرچند این افزایش‌ها از لحاظ آماری معنادار نبودند. fa_IR
dc.format.extent282
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectبتا تالاسمی اینترمدیاfa_IR
dc.subjectپلی‌مورفیسم BCL11Afa_IR
dc.subjectHbFfa_IR
dc.subjectTetra-primer ARMS PCRfa_IR
dc.subjectخون و انکولوژیfa_IR
dc.titleبررسی ارتباط پلی‌مورفیسم ژن BCL11A با میزان بیان ژن گاما گلوبین و مقدار هموگلوبین F در افراد مبتلا به بیماری بتا تالاسمی اینترمدیا در جمعیت اصفهانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه اصفهان، اصفهان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه اصفهان، اصفهان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume21
dc.citation.issue129
dc.citation.spage18
dc.citation.epage26


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد