بررسی اثر طولانی مدت اپی‌گالوکاتچین‌گالات بر تکثیر سلولی و تمایز استئوژنیک سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان رت

Abstract

زمینه و هدف: اپی­گالوکاتچین­گالات به‌عنوان یک آنتی­اکسیدانت قوی نقش مهمی در مهار رادیکال‌های آزاد ایفا می‌کند. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی اثر اپی­گالوکاتچین­گالات بر توانایی زیستی، مورفولوژی و تمایز استئوژنیک سلول­های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش صحرایی است. روش کار: در این مطالعه تجربی، سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان با استفاده از روش فلشینگ استخراج شدند. در پایان پاساژ سوم سلول­ها به 9 گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. سلول‌های گروه‌های آزمایشی با غلظت­های مختلف اپی­گالوکاتچین­گالات (0، 1، 5، 10، 15، 20، 25، 30 و 50 میکرومولار) برای یک دوره 21 روزه در محیط استئوژنیک حاوی 10 درصد سرم جنین گاوی تیمار شدند. سپس توانایی زیستی، میزان معدنی شدن ماتریکس استخوانی، سطح کلسیم داخل و خارج سلولی، میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز و سطح بیان ژن‌های آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین طی روند استئوژنزیس مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با روش آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و تفاوت میانگین‌ها در سطح 05/0 P˂ معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته­ ها: توانایی زیستی، میزان معدنی شدن ماتریکس استخوانی، سطح کلسیم، میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز و سطح بیان ژن‌های آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین در سلول‌های بنیادی مزانشیمی تیمار شده با اپی‌گالوکاتچین‌گالات به‌طور معنی‌داری در رفتاری وابسته به دوز، در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت (05/0 P˂). همچنین گستردگی سیتوپلاسم نیز در سلول‌های تیمار شده با اپی‌گالوکاتچین‌گالات مشاهده شد. نتیجه­‌گیری: از آنجاکه اپی‌گالوکاتچین‌گالات افزایش معنی‌داری در توانایی زیستی و تمایز استئوژنیک سلول‌های بنیادی مزانشیمی ایجاد می‌کند، بنابراین می‌تواند برای افزایش تمایز و بقای سلولی استفاده شود.