بررسی میزان کلنیزاسیون پنوموکوکهای مقاوم به پنی‌سیلین در کودکان مقیم در مهدکودکها طی سالهای 1376-1375

Abstract

استرپتوکوک پنومونیه از عوامل مهم بیماریزای شناخته شده در انسان و بویژه کودکان است. اطلاع پزشکان هر کشور از میزان مقاومت این میکروب در انتخاب آنتی‌بیوتیک مناسب برای درمان انواع مختلف بیماریهای ناشی از آن در کودکان (مننژیت، پنومونی، اتیت میانی و سینوزیت) اهمیت زیادی دارد. در دو مطالعه انجام شده بر روی کودکان مقیم در مهدکودکهای آمریکا بترتیب 59% و 53% کودکان با پنوموکوک مقاوم به پنی‌سیلین کلنیزه بودند. طی سالهای 1376-1375 از 170 کودک سالم مقیم در مهدکودکهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران کشت نازوفارنکس انجام گردید. 8/51% افراد مورد مطالعه دختر (میانگین سنی 98/3 سال) و 2/48% پسر (میانگین سنی 99/3) بودند. شایعترین عوامل بیماریزای جدا شده شامل استرپتوکوک گروه D ( GDS ) 60% (میانگین سن ابتلا 07/4 سال)، استرپتوکوک گروه A ( GAS ) 5/32% (میانگین سن 1/4)، استرپتوکوک پنومونیه 5/2% (میانگین سن ابتلا 5/4 سال)، هموفیلوس آنفولونزا 6/0%(میانگین سن ابتلا 2 سال) و استافیلوکوک9/5% (میانگین سن ابتلا 6/2 سال) بود. از نظر تنوع عوامل و درصد فراوانی هر کدام تفاوت معنی‌داری بین دو گروه پسر و دختر وجود نداشت. پنوموکوکهای جدا شده با روش دیسک، در صددرصد موارد به پنی‌سیلین و آمپی‌سیلین مقاوم بودند اما به اریترومایسین، کوتریموکسازول، کلرامفنیل، سفالوتین، سیپروفلوکساسین و وانکومایسین حساس بودند. نتیجه آنکه با توجه به تعریف استاندارد از انواع مقاومت، احتمالا پنوموکوکهای کلنیزه کننده نازوفارنکس کودکان در این مطالعه از نوع شدیداً مقاوم ( highly resistant ) نبوده و عمدتاً شامل انواع مقاومت بینابینی ( intermediate ) به پنی‌سیلین بودند.