رابطه‌ دلبستگی به پدر و عملکرد تحصیلی: نقش واسطه‌ای نظم‌دهی هیجان

Abstract

زمینه و هدف: عملکرد تحصیلی یکی از عمده‌ترین مفاهیم روانشناسی است که پژوهش‌ها و مطالعه‌های نظری و تجربی گسترده‌ای را به خود اختصاص داده است. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه‌ای نظم‌دهی هیجان در رابطه‌ بین دلبستگی به پدر و عملکرد تحصیلی بود.

روش کار: شرکت­کنندگان 303 دانش‌آموز سال سوم تجربی (134 پسر و 169 دختر) شاغل به تحصیل در مدارس دولتی شهر تهران بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند و مقیاس دشواری در نظم‌دهی هیجان و سیاهه دلبستگی به والدین و همسالان را تکمیل کردند، عملکرد تحصیلی آنان نیز با استفاده از معدل نمره­های دروس فیزیک، شیمی و زیست­شناسی در امتحانات نهایی محاسبه شد. روایی و اعتبار ابزار پژوهش به ترتیب از طریق تحلیل عاملی تاییدی و ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد. داده‌ها با استفاده از SPSS نسخه‌ 23، لیزرل نسخه‌ 9.2 و آموس نسخه‌ 23 تحلیل گردید.

یافته‌ها: نتایج به دست آمده حاکی از برازش مطلوب مدل مورد نظر بود و نشان داد دلبستگی به پدر (48/0 =β، 001/0>p) و نظم‌دهی هیجان (37/0-=β، 001/0 >p) هر یک به طور جداگانه بر عملکرد تحصیلی موثرند. همچنین اثر غیرمستقیم دلبستگی به پدر بر عملکرد تحصیلی از طریق نظم‌دهی هیجان نیز (001/0>p) معنادار بود.

نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه اهمیت نقش دلبستگی به پدر در کاهش دشواری نظم‌دهی هیجان و در نتیجه بهبود عملکرد تحصیلی را نشان می‌دهد.