نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorفهام, شادیfa_IR
dc.contributor.authorسوری, رحمانfa_IR
dc.contributor.authorشب خیز, فاطمهfa_IR
dc.contributor.authorچوبینه, سیروسfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:19:31Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:19:31Z
dc.date.available1399-08-23T09:19:31Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:19:31Z
dc.date.issued2020-10-01en_US
dc.date.issued1399-07-10fa_IR
dc.identifier.citationفهام, شادی, سوری, رحمان, شب خیز, فاطمه, چوبینه, سیروس. (1399). تاثیر شش هفته تمرین تداومی و تناوبی شدت بالا بر میزان تغییرات بیان ژن های فاکتور رشد بتا، ماتریکس متالوپروتیناز-2 و مهارکننده بافتی متالوپروتیناز-1 بافت ریه در رت های نر ویستار. مجله علوم پزشکی رازی, 27(7), 0-0.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-5888-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/596107
dc.description.abstractزمینه و هدف: هدف از این تحقیق تاثیر 6هفته تمرینات تداومی و تناوبی شدت بالا بر میزان تغییرات بیان ژن­های فاکتور رشد بتا، ماتریکس متالوپروتیناز-2 و مهارکننده بافتی متالوپروتیناز-1 بافت ریه در رت های نر ویستار بود. روش­ کار: در این مطالعه ­تجربی، 18سر رت نر ویستار (6 تا 8ماهه) انتخاب و به­طور تصادفی در سه گروه کنترل(Con)، تمرین تداومی با شدت متوسط (MCT) و تمرین تناوبی شدید (HIIT) قرار گرفتند. برنامه تمرین تداومی شامل 15 تا30دقیقه دویدن روی تردمیل با شدت 65-70درصد VO2max، پنج روز در هفته به مدت 6هفته بود. برنامه تمرین تناوبی با شدت بالا نیز شامل 5 تا 8تناوب (2دقیقه­ای) با شدت 80 تا 100درصد VO2max و 2دقیقه ریکاوری با شدت 50 تا 60درصد VO2max بین هر تناوب) به مدت 6هفته بود. پس از بیهوشی، کالبد شکافی انجام و بافت ریه برداشته شد. بیان ژنTGF-β ، MMP-2 و TIMP-1 بافت ریه در نمونه­ها پس از دوره تمرینات با روشReal Time PCR اندازه­گیری شد. داده­ها به روش تحلیل واریانس یک­طرفه و آزمون تعقیبی LSD در سطح معنی­داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها: تمرینات تداومی و تناوبی شدت بالا به کاهش معنی­دار بیان ژن MMP-2 و افزایش معنی­دار بیان ژن TIMP-1 و TGF-β بافت ریه نسبت به گروه کنترل منجر شدند (000/0P=). تفاوت معنی­داری در بیان نسبی MMP-2 بین دو گروه تمرین تداومی و تمرین تناوبی شدت بالا مشاهده نشد (832/0P=)، اما بیان ژنTIMP-1  و TGF-β بافت ریه در گروه تمرین تناوبی شدت بالا نسبت به گروه تمرین تداومی به میزان معنی­داری بالاتر بود (000/0P=). نتیجه­گیری: به­نظر می­رسد، تمرین تناوبی شدت بالا احتمالاً می­تواند مداخله موثرتری برای کاهش فیبروز و التهاب بافت ریه باشد.  fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectتمرین تداومیfa_IR
dc.subjectتمرین تناوبی شدت بالاfa_IR
dc.subjectفاکتور تغییر رشد بتاfa_IR
dc.subjectماتریکس متالوپروتئیناز-2fa_IR
dc.subjectمهارکننده بافتی متالوپروتئیناز-1fa_IR
dc.subjectموش صحرائیfa_IR
dc.subjectفیزیولوژی ورزشfa_IR
dc.titleتاثیر شش هفته تمرین تداومی و تناوبی شدت بالا بر میزان تغییرات بیان ژن های فاکتور رشد بتا، ماتریکس متالوپروتیناز-2 و مهارکننده بافتی متالوپروتیناز-1 بافت ریه در رت های نر ویستارfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده تربیت بدنی پردیس البرز، دانشگاه تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume27
dc.citation.issue7
dc.citation.spage0
dc.citation.epage0


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد