نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشیرازی, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorخادم شریعت, هاجرfa_IR
dc.contributor.authorمهدوی, سید ربیعfa_IR
dc.contributor.authorسمیعی, فرهادfa_IR
dc.contributor.authorحاجتی, جمشیدfa_IR
dc.contributor.authorعلی مقدم, کامرانfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:18:29Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:18:29Z
dc.date.available1399-08-23T09:18:29Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:18:29Z
dc.date.issued2003-12-01en_US
dc.date.issued1382-09-10fa_IR
dc.identifier.citationشیرازی, علیرضا, خادم شریعت, هاجر, مهدوی, سید ربیع, سمیعی, فرهاد, حاجتی, جمشید, علی مقدم, کامران. (1382). بررسی و تعیین دوز پرتوهای گامای چشمه کبالت -60 جهت غیر فعال ساختن لنفوسیتهای خون محیطی. مجله علوم پزشکی رازی, 10(35), 397-405.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-179-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/596025
dc.description.abstract    بیماری واکنش علیه میزبان ( GVHD = Graft-vs.-Host Disease) یک مشکل حاد کلینیکی است که در برخی موارد به دنبال انتقال خون و فراوردهای آن رخ می‌دهد. آمار مرگ و میر ناشی از این واکنش بسیار بالا بوده و در بیش از 90% موارد منجر به مرگ بیمار می‌شود. رایج‌ترین و مهمترین شیوه پیشگیری از وقوع GVHD، غیر فعال ساختن لنفوسیتهای خون اهدایی و جلوگیری از تکثیر آنها در بدن میزبان است که این کار بطور عمده با استفاده از پرتوهای گاما صورت می‌گیرد. با وجود تحقیقات بسیار در این زمینه، دوز لازم برای فعال ساختن کامل سلولهای لنفوسیتی مشخص نیست. در این مطالعه تأثیر پرتوهای گامـای حاصل از چشمه کبالت ـ 60 (دستگاه تله تراپی کبالت، انرژی متوسط پرتو گاما: Mev 25/1 ) روی درصد حیات(viability) و قدرت همانند سازی لنفوسیتها مورد بررسی قرار گرفت که طی آن سلولهای لنفوسیتی از خون محیطی افراد طبیعی جدا شده و تحت تابش رده‌های دوز 4000-500 سانتی‌گری از پرتو گاما قرار گرفتند. درصد حیات سلولها پس از 24 و 48 ساعت در هر رده از دوز با روش رنگ سنجی تترازولیوم برآورد شد. میزان تکثیر لنفوسیتها در پاسخ به میتوژن فیتوهماگلوتینین با 2 روش BrdU و MTT مورد ارزیابی قرار گرفت. به موازات افزایش دوز تابشی، کاهش درصد حیات و کاهش قدرت تکثیر سلولها مشاهده گردید که این افت در دوزهای بالاتر و دوره کشت طولانی‌تر کاملاً محسوس بوده است. مقدار Do برآورد شده با روش رنگ سنجی تترازولیوم در حد 44/1 گری می‌باشد. تجزیه و تحلیل یافته‌ها با روش t-test ، تفاوت آماری معنی‌داری را بین تکنیکهای تکثیری به کار رفته نشان نداد (05/0 P>) بدین معنی که در هر دو روش کاهش مشابهی در درصد تکثیر سلولهای پرتو دیده ایجاد شده بود. با توجه به فعالیت همانندسازی ناچیز سلولها در رده‌های بالای پرتودهی، گستره دوز تابشی مورد نیاز به منظور غیرفعال ساختن لنفوسیتهای خون در محدوده 4000-3000 سانتی گری توصیه می‌شود.          fa_IR
dc.format.extent222
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subject1 – بیماری واکنش علیه میزبانfa_IR
dc.subject2 – روش متیل تیازول تترازولیومfa_IR
dc.subject3 – برومو دی اکسی یوریدینfa_IR
dc.subject4 – میتوژن فیتوهماگلوتینینfa_IR
dc.subject5 – پرتودهی خونfa_IR
dc.subjectفیزیک‌پزشکیfa_IR
dc.titleبررسی و تعیین دوز پرتوهای گامای چشمه کبالت -60 جهت غیر فعال ساختن لنفوسیتهای خون محیطیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume10
dc.citation.issue35
dc.citation.spage397
dc.citation.epage405


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد