تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی پرشدت بر سطوح دوپامین و بهبود مهارتهای ادراکی-حرکتی دختران نوجوان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه

Abstract

زمینه و هدف: اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) یک اختلال رفتاری در کودکان و نوجوانان است که ممکن است به فرایند مهارت حرکتی و تعادل آنان آسیب وارد نماید. هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی پرشدت بر سطوح دوپامین و بهبود مهارتهای ادراکی-حرکتی دختران نوجوان مبتلا به ADHD بود.

روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که با طرح پیش آزمون، پس آزمون اجرا شد. 30 دختر نوجوان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه بصورت تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی پرشدت و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 6 هفته به تمرین پرداختند. برنامه تمرینی شامل 3 جلسه در هفته دوی 20 متر با تعداد تکرارهای 4 نوبت در هفته‌های اول و دوم؛ تعداد تکرارهای 5 نوبت در هفته‌های سوم و چهارم و تعداد تکرارهای 6 نوبت در هفته‌های پنجم و ششم بود. در ابتدا و پایان هفته ششم، شاخص‌های تن سنجی، سطح دوپامین و نمرات مهارت ادراکی-حرکتی مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز داده‌ها با استفاده از آزمون‌های t زوجی و t مستقل در سطح معنی داری (05/0p<) انجام شد.

یافته‌ها: پس از پایان 6 هفته، میانگین سطح دوپامین سرم (005/0p=)، وزن (001/0p=)، شاخص توده بدنی (001/0p=)، درصد چربی بدن (002/0p=) و میانگین نمرات مهارت ادراکی-حرکتی (001/0p=) در گروه تجربی به طور معناداری با گروه کنترل متفاوت بود.

نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که فعالیت تناوبی پرشدت می‌تواند به عنوان یک روش غیردارویی و غیرتهاجمی، تأثیر مثبتی بر افزایش سطح دوپامین سرم و بهبود مهارت ادراکی-حرکتی نوجوانان مبتلا به ADHD داشته باشد.