نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorملکی فرد, فرینfa_IR
dc.contributor.authorدلیرژ, نوروزfa_IR
dc.contributor.authorحب نقی, رحیمfa_IR
dc.contributor.authorملکی نژاد, حسنfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:13:38Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:13:38Z
dc.date.available1399-08-23T09:13:38Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:13:38Z
dc.date.issued2016-11-01en_US
dc.date.issued1395-08-11fa_IR
dc.identifier.citationملکی فرد, فرین, دلیرژ, نوروز, حب نقی, رحیم, ملکی نژاد, حسن. (1395). اثرایمونوتراپیوتیک آل- ترانس رتینوئیک اسید بر دیابت تیپ 1 در موش و تاثیر آن بر بیان ژن (peroxisome proliferator- activated receptor gamma (PPARγ. مجله علوم پزشکی رازی, 23(149), 1-8.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-3339-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/595634
dc.description.abstractزمینه و هدف: آل ترانس رتینوئیک اسید (ATRA) دارای فعالیت‌های بیولوژیکی مختلفی از جمله تعدیل‌گر ایمنی در تعدادی از بیماری‌های التهابی و خودایمن می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات آل ترانس رتینوئیک اسید در درمان دیابت خودایمن در موش و تاثیر آن در بیان ژن peroxisome proliferator- activated receptor gamma (PPARγ) بود. روش کار: دیابت بوسیله چندین دوز متوالی و کم استرپتوزوتوسین (STZ) در موش‌های نر C57BL/6 القا شد (روزانه 40 میلی‌گرم به ازائ هر کیلوگرم وزن بدن برای 5 روز متوالی). بعد از القای دیابت، موش‌ها تحت درمان با ATRA به مدت 21 روز (روزانه 20 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و به صورت داخل پریتوئن) قرار گرفته و سطح قند خون در روز‌های 0، 7، 14 و 21 پس از ابتلا به دیابت حاصل از القائ STZ اندازه‌گیری شد. سلول‌های طحالی از نظر میزان تولید سایتوکاین‌ها بوسیله تست الایزا و تغییرات سیستم ایمنی در طحال توسط semi-quantitative RT-PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه بین گروه‌ها استفاده گردید. در تمام بررسی‌ها 05/0 p<به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: درمان توسط ATRA مانع از افزایش قند خون در موش‌های دیابتی شد. درمان با ATRA به طور قابل توجهی باعث مهار تولید سایتوکاین‌های پیش التهابی IL-17 و IFN-γگردید در حالی که باعث افزایش سطح سایتوکاین ضد التهابیIL- 10  و افزایش بیان ژن peroxisome proliferator-activated receptor gamma (PPARγ)  در طحال در مقایسه با گروه کنترل دیابتی شد. نتیجه گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهد که ATRA ممکن است اثر درمانی در برابر تخریب خودایمن سلول‌های بتا پانکراس در طی دیابت نوع 1 ناشی از القائ توسط STZ در موش داشته باشد.fa_IR
dc.format.extent497
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectدیابت نوع 1fa_IR
dc.subjectآل- ترانس رتینوئیک اسیدfa_IR
dc.subjectسایتوکاینfa_IR
dc.subjectPPAR γfa_IR
dc.subjectایمنی‌شناسیfa_IR
dc.titleاثرایمونوتراپیوتیک آل- ترانس رتینوئیک اسید بر دیابت تیپ 1 در موش و تاثیر آن بر بیان ژن (peroxisome proliferator- activated receptor gamma (PPARγfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه میکروب شناسی ، دانشکده ی دامپزشکی، دانشگاه ارومیه ، ارومیه ،ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه میکروب شناسی، دانشکده ی دامپزشکی، دانشگاه ارومیه ، ارومیه ،ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه پاتوبیولوژی ، دانشکده ی دامپزشکی، دانشگاه ارومیه ، ارومیه ،ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فارماکولوژی ، دانشکده ی دامپزشکی، دانشگاه ارومیه ، ارومیه ،ایرانfa_IR
dc.citation.volume23
dc.citation.issue149
dc.citation.spage1
dc.citation.epage8


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد