بررسی اثر تیمول بر بیان ژن Pax4 در موش‌های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Abstract

زمینه و هدف: ژن PAX4 فاکتور­های رونویسی حیاتی را برای تکوین و تمایز سلولی رمز­گذاری می­کنند. PAX4 برای تولید اجداد سلولی جزایر پانکراس و تمایز آن­­‌ها به سلول‌های بتا ضروری است. عملکرد صحیح این ژن نه تنها در تکوین بلکه در بقا و ترمیم سلول‌های بتا نیز ضروری است و جهش‌های موجود در آن با دیابت نوع یک و دو همراه است. در همین راستا مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تیمول بر بیان ژن PAX4 در موش­‌های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین طراحی و اجرا شد. روش کار: در این مطالعه مورد-شاهدی 42 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار به طور تصادفی در 7 گروه شش ‌تایی توزیع شدند. گروه A: گروه شاهد سالم، گروه B: هر سه روز یک بار طی یک ماه در هر نوبت 160 میلی­گرم بر کیلوگرم تیمول به صورت گاواژ دریافت می‌کنند، گروه C: دیابتی شده با استرپتوزوتوسین است و گروه کنترل منفی (شاهد دیابتی)، گروه D: داروی کاهنده­ ی قند خون (متفورمین) به مقدار 80 میلی­ گرم برکیلو گرم به صورت گاواژ دریافت می‌کنند، گروه E و G و F گروه تیمار هستند که به ترتیب 40، 80 و 160 میلی ­گرم بر کیلو گرم تیمول به صورت گاواژ دریافت می‌­کنند. جهت بررسی تغییر بیان ژن PAX4 از تکنیک Real Time – PCR استفاده شد. آنالیز اطلاعات مربوطه با استفاده از نرم­افزار SPSS V.22صورت گرفت و از آزمون آنالیز واریانس جهت مقایسه آماری نمونه‌ها استفاده شد. یافته‌ها: مطالعه حاضر نشان داد که بیان ژن PAX4 در موش‌های دیابتی تیمار شده با دوز‌های مختلف تیمول دارای تفاوت معنی داری نسبت به گروه دیابتی شاهد می‌باشد (001/0>p). بنابراین استفاده از ماده مؤثره تیمول سبب افزایش بیان ژن PAX4 در سلول­های بتا­ی پانکراس در رت­های دیابتی شده که این افزایش بیان به صورت وابسته به دوز بود. نتیجه‌گیری: تیمول می­تواند با افزایش بیان PAX4 و کاهش غلظت گلوکز خون به بهبود بیماری در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس در نظر گرفته شود.